Astronaut – wie wil dat nou niet worden? Welnu, iedereen die beter weet. André Kuipers bijvoorbeeld weet het inmiddels. Na zijn rondjes rond de aarde keerde hij doodziek terug. Ondanks het loodzware trainingsprogramma raakte zijn lichaam, dankzij de gewichtloosheid daarboven, ernstig in verval, en moest hij na terugkeer hupsakee in de Russische ziekenboeg worden opgenomen. Niet dat dat zo bijzonder was. André is het levende bewijs dat de mens niets in de ruimte te zoeken heeft. Dat we totaal, ja werkelijk totaal ongeschikt zijn voor deze door de science fiction verzonnen ‘heldhaftige’ activiteit.
Maar – en daar zit ‘m de tragiek – ondertussen moet André nu de rerst van zijn leven de held uithangen. Lid van de elite die de mensheid de weg wijst – to infinity and beyond. André moet de rest van zijn bestaan een leugen leven. En daar komt bij – nóg meer tragiek – dat hij voor allerlei lullige campagnes ingeschakeld wordt. Dat heb je zo met versleten helden. Uitgegleden schaatsers moeten kaas aanprijzen. Uitgegilde zangeresjes verschijnen met een wasmiddeltje op de buis. En André? André, de man die (ten overvloede) bewees dat gezondheid en ruimtevaart nooit samengaan, mag nu reclame maken voor gezonde voeding.
‘Mission X’, zo heet Andrés onmenselijke schnabbel. De actie, georganiseerd door het Netherlands Space Office, start komende vrijdag. Vijfhonderd kinderen uit twaalf scholen gaan samen met André ‘trainen’ voor hun ruimtereis. ‘Ze verdienen,’ aldus het persbericht, ‘punten met opdrachten over coördinatie, ruimtelijk inzicht, uithoudingsvermogen en kracht. En natuurlijk is een belangrijke rol weggelegd voor gezond eten en drinken, ook voor astronauten een belangrijk thema. Bovendien leren ze van alles over ruimtevaart, wetenschap en techniek. (…) André Kuipers vertelt de leerlingen over wat de ruimte doet met je lichaam. Van de hele dag zweven, in zijn geval zelfs 193 dagen achter elkaar, worden je spieren en botten slapper. Om sterk en in conditie te blijven, moeten astronauten daarom aan boord van het internationale ruimtestation twee uur per dag sporten.’
En dat was dus te weinig. André was na terugkeer een slappe vaatdoek. Tegen de gewichtloosheid valt simpelweg niet op te trainen. Maar goed: ‘De schoolkinderen bouwen een raket, volgen een workshop over leven in de ruimte en leren van alles over ruimtevoedsel. (…) Na het evenement in Space Expo is het aan de schoolkinderen om de training voort te zetten in hun eigen klas.’
Ruimtevoedsel… smeriger kan het bijna niet. Maar ach, we hebben natuurlijk helemaal geen astronautjes nodig. De bemande ruimtevaart is (en blijft) zo dood als de planeet mars. Al deze heisa dient natuurlijk een compleet ander goed doel. Onze kindertjes moeten meer bewegen! Gezonder eten! Geen dikkerds meer in de klas! Leef als André! André Kuipers, onze wit weggetrokken, superberoerde ruimteheld. Nu verkrijgbaar als dieetgoeroe. Volgende week heeft-ie een sportfiets in de aanbieding.
