Veel ophef over oude koeien: gretig worden screenshots gedeeld van schan-da-lige tweets van mijn hand over de Holocaust en Mein Kampf. Met triomfantelijke conclusies over vermeend antisemitisme.
De meeste van die tweets zijn cynische grappen over het verbod op Mein Kampf, onder meer naar aanleiding van de vervolging en vrijspraak van een Amsterdamse galeriehouder die het boek te koop aanbood. Want als fervent verdediger van het vrije woord ben ik tegen een verbod op boeken. Welk boek dan ook. Maar natuurlijk ben ik geenszins een aanhanger van de auteur van het werkje en het boek zelf heb ik niet gelezen. Een van de gewraakte tweets is een citaat van Hans Teeuwen, over exact hetzelfde onderwerp: boeken verbieden is potsierlijk. Er zit een tweet tussen die nota bene gericht is tegen kampbeul Demjanjuk, mij dunkt dat zo iemand toch fair game is voor harde woorden?
Sowieso, in de jaren dat ik actief was als polemisch columnist en commentator zijn er weinig groepen die ik niet ooit op de hak nam, er zijn weinig grappen die ik met het oog op moraal of correctheid niet maakte. Hard, cynisch, misschien soms smakeloos in de ogen van anderen. Maar nooit vanuit een ideologisch onfrisse overtuiging. Een blind paard ziet het sarcasme in deze provocatieve twitterberichtjes, alleen een kwaadaardig paard wil er Jodenhaat in zien.
Dit uitleggen is zinloos, overigens, ik deed het al meermalen maar zoals Jonathan van het Reve terecht opmerkt, vanuit de loopgraaf van het eigen gelijk wil niemand luisteren. Ik waag hier desondanks toch een poging, voor wie het weten wil.
Gelukkig zijn er ook nog welwillende en verstandige mensen. Toen ik op 6 maart de eer had om bij het Joods Cultureel Centrum namens Forum voor Democratie het Joods Akkoord te ondertekenen, kreeg ik welgeteld nul opmerkingen over deze oude, harde grappen. Wel kreeg ik veel steunbetuigingen van de aanwezigen. Zowel Forum voor Democratie als ikzelf zijn vrienden van Israël en hebben hart voor onze Joodse gemeenschap. Kennelijk kunnen veel Joden wel door een paar foute witzen heen kijken. Zij beseffen, in tegenstelling tot de twitterende spijkers op laag water-zoekers, dat niet grove grappen het probleem zijn, maar mantels der liefde.
