Via Facebook viel mijn oog op de jammerklacht van een hoofdstedelijke drukdrukdruk-moeke in stadsfolder Het Parool. Nou zeuren vrouwen altijd, moeders nog meer en Amsterdamse moeders spannen de kroon want verwende prinsesjes, maar goed, deze bakfietsamazone beklaagde zich over de hoge mate van ouderparticipatie die scholen tegenwoordig verwachten.
Ik zakte weg in het moeras der herinnering, terug naar de tijd dat mijn kinderen op de basisschool zaten. Op onmogelijke tijdstippen werden ouders verwacht op school voor de eindejaars-, paas-, themaweek-, juffenafscheid-, lente-, zomer-, herfst-, en winterpresentatie. Daarnaast de zwemuitjes, schoolreisjes, luizenverdelgingsacties en voorleesuurtjes. Er buiten de ouderparticipatie een betaalde baan op na houden is schier onmogelijk.
“En dan al die ATV- en studiedagen, als de school domweg dicht is, en dat je dan opvang moet regelen!” kermde ik op Facebook. Een andere moeder wrikte ferm het deksel van een emmertje verdrongen herinneringen af: “En de eindejaarsmaaltijden!”
God ja de eindejaarsmaaltijden. Van de dertig kinderen heeft een aanzienlijk deel een door overbezorgde moedertjes aangeprate voedselallergie. Zulke kinderen krijgen naar school maar ook naar speelafspraken altijd tupperware bakjes met eigen eten mee, zonder uitzondering vol onwelriekende en amorf ogende substanties. Een aantal kinderen heeft voorts een eetstoornis in de vorm van een halal- of vegetarisch dieet. En de meeste kinderen vallen in beide groepen. Of je dan iets mee kan nemen dat gezond is (huilend streepte ik paprikachips, spekkies en knakworst af) en dat iedereen mag hebben? Niet te doen.
Enfin, de klacht in het Parool dus. Ik begon het epistel gnuivend te lezen, een misplaatst superioriteitsgevoel om zo veel mutsengezeur wedijverde met medelijden met de arme sloof. Maar terwijl ik verder las en de perikelen van de basisschooltijd van mijn kroost zich ontrukten aan de vergetelheid, moest ik toegeven dat het eigenlijk helemaal niet zulk decadent gezeur was als ik me had voorgenomen het te vinden.
Scholen eisen te veel. En moeders voelen zich veel te verantwoordelijk.
Om te beginnen dwingt u thuis een 50/50 aanwezigheidsschema af: u bent om en om aanwezig bij school-geëmmer. Ook als uw man of co-ouder een superbelangrijke baan heeft. Want uw man of co-ouder wilde naar ik mag aannemen óók graag nageslacht dus die kan prima komen opdraven als de vrucht van uw liefde de lentepresentatie of Sint Juttemismusical doet.
Verder gaat u heel vaak het woordje ‘nee’ bezigen.
Uw kind wordt geen seriemoordenaar en gaat niet aan de drugs als u niet bij álle schoolmijlpalen aanwezig bent. En hulp bij klassen versieren, de grote schoonmaak, 63 Zwarte Pietmutsen vouwen et cetera is een gunst die u eventueel kunt verlenen, geen plicht die u dient te voldoen.
Echt, stop met fucks geven om wat andere moeders of uw eigen rotjong van u vinden. Dat kind komt niks tekort en u kunt uw tijd wel beter besteden dan aan gefröbel op een basisschool.
