In een paginagrote advertentie in de Volkskrant kijkt Alexander Pechthold als een generaal over zijn troepen uit. Een afgemeten glimlachje op zijn mond, hoewel ook het woord meesmuilend in mijn hoofd schiet. Hier staat een man die het eens haarfijn zal uitleggen. Een dominee zonder God.
Pechthold begint met te zeggen dat hij alles op alles zal te zetten om Nederland in Europa te houden. Daar beginnen mijn tenen al te krommen. Wat heeft zo’n statement nog te maken met het redelijk alternatief? Hoe kun je nog helder analyseren als je het uiteenvallen van de EU in huidige vorm ziet als het einde der tijden? Ik hoop met heel mijn hart dat Europa niet uit elkaar dondert maar hoe kan ik in hemelsnaam stemmen op een partij die kost wat kost wil vasthouden aan een Europees ideaal?
Als dit de uitgangspositie is van pro-Europa partijen is de hele EU gedoemd tot mislukken. Dit is bij uitstek een uitgangspositie die zorgt dat Europa niet verder komt. Dat het schipperen, dealen, bukken, slikken en wegkijken geblazen wordt. Alles om Europa in stand te houden. Alles behalve vooruitgang, fouten benoemen en repareren, verbeteren wat mis gaat en desnoods met de vuist op tafel slaan om Europa scherper aan de wind te doen varen.
Projecten worden beter door critici, mensen die voorbij hun eigen gelijk durven te kijken. Mensen die leren van hun tegenstanders. Maar Pechthold heeft daar blijkbaar niets mee. Europa is voor D66 een hermetisch geloof geworden. Pechthold waarschuwt als een Jehova’s Getuige voor Armageddon en Europa, in welke vorm dan ook, is zijn paradijs.
Een gesigneerde kopie van deze column is te koop voor 45,-. U bestelt deze via: @ralphposset
