Beste DeJaap, ik krijg op gezette tijden post van lezers die mij op verontruste toon schrijven: mijnheer van Amerongen, is het leven in Zuid-Amerika nou niet heel erg eng, hangt uw bestaan vaak niet aan een zijden draadje? Ik leg dan eerst altijd even subtiel uit dat ik niet Martin van Amerongen ben (mijn vader heeft het ondermaanse al enige tijd geleden verlaten) en vervolgens schrijf ik dat ik een medisch wonder ben. Ik heb de volgende kwaaltjes inmiddels al overleefd: cholera, knokkelkoorts, hepatitis A & B, malaria, hondsdolheid, builenpest, tyfus, gele koorts, schistosomiasis, toxoplasmose, de ziekte van Chagas, leishmanisasis, het Hantavirus long-syndroom, leptospirosis, echinococcus, brucellosis, fascioliasis, onchocerciasis en verder nog wat alledaagse kwalen en aandoeningen zoals schurft en hoofdluis en natuurlijk de vertrouwde reizigersdiarree. Wat de soa’s betreft houdt ik mij altijd erg op de vlakte vanwege mijn Spaanse verloofde, ik bedoel, die schimmels zijn niet iets om trots op te zijn en bovendien zeer hardnekkig, zoiets vertel je gewoon niet aan je partner. In de meeste quilomobos wordt condoomgebruik aangeraden maar bij mij scheuren de kapotjes altijd omdat ze niet berekend zijn op Europese mannen (en dan weet jij waar ik het over heb).
Nederlandse vrienden neem ik altijd mee naar het beruchte quilombo in de Chili-straat, met keurige bediening, een welkomstdrankje van het huis en dat alles voor tien euro. In +31 wordt er altijd heel kinderachtig gepraat over bordeelbezoek, met name door vrouwen van vijfenveertig die net het eerste kindje in de Babboe bakfiets hebben geworpen en de godganse dag prosecco slobberen en het huishouden en manlief op een schandalige manier verwaarlozen. Voor mij is het de gewoonste zaak van de wereld om op bordeel te gaan met wat vrienden, zeker nu ik op een leeftijd ben gekomen dat ik niet meer squash. Uiteraard doe ik daar niet al te uitbundig over tegen mijn verloofde, ik moet dan toch altijd weer heel veel uitleggen en als ik zeg dat het beter is dan vreemdgaan is het ook weer niet goed.
Jellinek
Oudere dames maken zich ook vaak druk om mijn drankgebruik en dan raad ik ze aan om maar eens de Braziliaanse Brieven van August Willemsen te lezen, of De Val, in vergelijking met Guus ben ik een praktiserend heilsoldaat. Bovendien heb ik al eens twaalf dagen in de detox doorgebracht van de Jellinek, filiaal Jacob Obrechtstraat en dat zette weinig zoden aan de dijk. Ik bedoel: toen ze me weer los lieten, wandelde ik regelrecht naar café Welling dat daar om de hoek ligt en dat is nou niet bepaald een kroeg waar je een beker Ovolmatine of een glaasje Rivella bestelt.
DeJaap, Paraguay is niet bepaald het aangewezen land om met drinken te stoppen. Een liter rum doet één euro, een literfles Duits bier in een ijsemmer met vier glazen 80 eurocents en de Argentijnse en de Chileense wijn kost ook geen drol. Met roken stoppen is ook al zo lastig als je maar 80 eurocents voor een pakje Lucky Strike betaalt. Sommige lezers beginnen wel eens heel kinderachtig over mijn onverholen drugsgebruik te mekkeren maar dan heb ik precies hetzelfde verweer als met drank en tabak: probeer maar eens te stoppen als een gram roze cocaïne uit Bolivia 2 euro kost, en dat zit er dus geen gemalen tl-buis doorheen zoals in Volendam.
Generaal Stroessner
Lezers vragen mij ook wel eens of ik er moreel geen moeite mee heb om in een bananenrepubliek te wonen waar iedereen maar altijd naar de hoeren gaat, zit te zuipen en te snuiven, waar de mohammedanen gewoon werken, waar de zon altijd schijnt, waar niemand belasting betaalt en waar je gewoon een knap wapen in een campingwinkel kan kopen. Nou, antwoord ik dan, en bij jullie dan: een Frans Timmermans, een Frans Weisglas, een Marcel van Dam, een Paul de Leeuw en een Jeroen van der Boom, die doen qua misdadigheid echt niet onder voor de betreurde generaal Stroessner. Nou, ik moet stoppen, mijn verloofde zegt dat het tijd is voor mijn pilletjes, ik maak me weer veel te druk. Vandaar die oude Latijnse wijsheid: Caelum non animam mutant qui trans mare currunt. Je neemt altijd jezelf mee, al is het hier in de regel een stuk onbewolkter dan bij jullie. Volgende week zal ik wat meer nuttige informatie geven over het schitterende Paraguay. Ik wil de fakkel graag overdragen aan een nieuwe generatie jongens van Jan de Wit, ik moet terug naar het Avondland, de plicht roept.
DeJaap, weet je nog wat die hoofdredacteur van het Belgische dagblad Le Soir schreef in een commentaar, naar aanleiding van mijn boek Brussel:Eurabia: “Het schijnt dat onze Bataafse fascist Brussel verruild heeft voor het oerwoud van Latijns-Amerika. Qu’il y reste, dat hij daar blijve!”
Nou, ik heb goed nieuws voor die man: I’m coming back!
