Godverdomme. Au nom de Dieu. Me cago en Dios. Na vier jaar vrijwillige ballingschap in De Nieuwe Wereld ben ik terug in het Avondland, en hoe! Iemand enige ervaring met Madrileense schoonfamilies? De idee dat je schoonouders je relatie kunnen verpulveren? Dat bedoel ik. De onmacht. Pero bueno, waar was ik gebleven. Waar is je humor, Don Arturo? Nu even niet kennelijk, de humor.
Komt een rabbijn bij de slager, wijst naar een enorme ham aan een haak en zegt: “Doe mijn twee ons van die vis”. Zegt de slager: “Rebbe, dat is een ham”. De rabbijn: “Attenooie, oi vee, wat maakt mij het nou uit hoe die vis heet”. Humor dus. En als ik aan humor denk, denk ik aan Raoul Heertje, Adolf Jansen, Sjek Spijkerman, Paul de Leeuw, Claudio de Brei, Acda & De Munnik, Freek, Freek Hek en al die andere nazi´s van de humor-gestapo. Ik bepaal zelf wel wanneer en om wat ik lach.
Ik zit nu in de Extremadura met mijn grote liefde Paula, op een wonderschone plek, op 600 meter hoogte, met mijn andere liefdes: Fabiola, Raya, Tita, Jamba en Bibi (u weet wel, die kleine kuttenlikker die ik op een dag vastgebonden aan de poort van mijn villa in het verre Asuncio vond. Het beestje had een gezwel aan haar kut, zo groot als een gemiddelde puist op de bips van Adolf Jansen. De eigenaars van Bibi, zoals ze nu heet, wilden geen geld besteden aan chemotherapie voor het schatje, en dat deden Paula en ik dan maar. Enfin, het kost wat, de hondenkankerbestrijding maar dan heb je ook wat! De dankbaarheid die uit de kraaloogjes van Bibi straalt! Dan denk ik: ja, zo het is leven en het is het waard om geleefd te worden, dat leven althans.)
Goed, we zitten in een aardige hut, op een stukkie land van 600 hectare, vol met wilde zwijnen (niet tegen de mohammedanen vertellen hoor), herten, konijnen en beesten waarvan ik geen idee heb hoe aartsvader Noach ze genoemd zou hebben. Dat is het voordeel dan weer, dat de zus van Paula met een mijnheer is getrouwd die aardig in de slappe was zit. Het nadeel aan de andere kant: de schoonfamilie. Gisteren overigens uit geweest in het bergdorpje, met vier Ecuadorianen, twee Cubanen, een Argentijn en een Colombiaanse bowdoos. In Spanje, in de godvergeten bergen van de Extremadura. Ik zal u de vermoeiende details besparen van de druks en drank, maar ik kan u alvast vertellen dat ik een nieuwe methode heb gevonden om de zogeheten cocaine van Zuid-Amerika naar Europa te transporteren. Daarover later meer!
Goed, Mambo Jambo is af en klaar en in the pocket en ik heb al twee nieuwe hoofdstukken voor de onverbiddellijke opvolger Reconquista (en die pageturner gaat inderdaad over mohammedanen in Europa, en hun duistere plannen). Goed, de schoonfamilie dus. Net liggen neuken onder een eikenboom, het is hier 15 graden, prima neukweer dus, alleen waren de honden de hele tijd aan onze geslachtsdelen aan het snuffelen en dat scheelt dan weer een doos Kleenex. Ik moet nu weer aan de wijn, op doktersadvies, kwestie van kater wegdrinken (the hair of the dog), daarna wellicht even naar de kerk en dan zien we wel weer verder.
Verder wilde ik nog de groeten doen aan Bert Brussen (op wie ik, als keiharde hetero, heimelijk verliefd ben vanwege zijn haar) en aan Tante Reinie in Rotterdam die vijftig jaar getrouwd is met oom Arie. Besos!
