Het hete hangijzer dat eigenlijk steeds maar niet gesmeed wordt is de kwestie van het egoïsme versus het altruïsme. Sluiten wij de grenzen om onze welvaart voor onszelf te houden of doen we dat niet? Iemand die toegeeft dat hij of zij spijkerhard egoïstisch is en zichzelf of zijn of haar eigen volk eerst zet, stuit op verzet, afkeuring en zelfs aperte walging. Dat kan in bepaalde gevallen zeer terecht zijn. Als je zelf meer hebt dan je kan opmaken en een ander komt om van de honger, ben je een enorme hufter als je niet iets afstaat van je welvaart. Ze zijn er vast. Zielenpieten zijn het.
Er wordt ook gesuggereerd dat volgelingen van het nieuwrechtse gedachtegoed – dat, nogmaals, niet zo rechts is eigenlijk, omdat het ook en soms juist opkomt voor de behoeftigen in de samenleving – zulke egoïsten zijn. De tegenpartij – wat nu links heet, maar sterk elitair is – heeft nobelere gedachten en gevoelens. Zij roepen om het hardst dat we die arme stakkers niet mogen laten zakken. Dat is mooi. Mogen we ook niet.
Rechts is dus egoïstisch, links altruïstisch? Zo simpel ligt het niet, vind ik. In de praktijk van het dagelijks leven zie ik namelijk gek genoeg vaak het tegenovergestelde. Ik ken heel wat vrijgevige sociale rechtse ballen en ook heel wat vrekkige zure zuinige Gutmenschen, om die heerlijke term er nog maar eens in te gooien.
Ex-minister Zalm vertelde ooit in een interview dat hij gehoord had dat de chauffeurs van het Binnenhof liever iemand rijden van de VVD dan iemand van de PvdA. Rechts maakt namelijk nogal eens een praatje en een grapje, om zelfs ook nog wel eens een helpende hand toe te steken als er wat mis gaat, terwijl links dat allemaal niet doet. Of in ieder geval veel minder.
En als we heel eerlijk zijn, weten we allemaal dat dat vaak zo is.
Het enige dat telt is resultaat. Mooie praatjes in de politiek of op Facebook, daar hebben de vluchtelingen niets aan. Zij willen brood, een dak, werk, veiligheid. En het maakt ze echt niets uit vanuit welke idealen of overtuigingen ze dat alles verstrekt wordt.
De oplossing van het probleem is in wezen eigenlijk vrij simpel. Nederland moet – omdat Europa dat niet kan, of nog niet kan – vliegensvlug een uiterst snel, doeltreffend en keihard systeem van screening in het leven roepen. Binnen een paar dagen moet elk geval dat zich aan onze grenzen meldt door de molen: is er sprake van echte doodsnood en bereidheid tot aanpassen: binnenlaten, zo niet: uitzetten. Simpel gezegd.
Het lijkt mij raadzaam op te houden met praten over aantallen en principes om ons uitsluitend bezig te houden met dat resultaat. Aangezien we onze verzorgingsstaat en onze normen en waarden zoveel mogelijk overeind willen houden, maar onze welvaart ook wel willen delen met hen die het water echt aan de lippen staat en dat ook in de toekomst willen blijven doen, moeten we nu dapper zijn. En geld en energie besteden aan dat uitsluitend op resultaat gerichte systeem.
En laten we in godsnaam stoppen met gewauwel over idealen, principes, fascisme en weet ik wat er allemaal bij wordt gehaald. Het zijn allemaal praatjes die geen gaatjes vullen. Waar vluchtelingen niks aan hebben.
Is ouwehoeren links en aanpakken rechts? Dan is het goed dat nieuwrechts in opkomst is en de toekomst heeft. Al is het maar voor die arme vluchtelingen.
