Het besmeuren van Nederland in het buitenland met het argument dat dokters mensen dood maken is de Nederlandse democratie een trap na geven. SGP-leider Kees van der Staaij klaagt Nederland aan voor moord. In een internationaal mediaoffensief beschuldigt hij Nederlandse artsen ervan mensen te vermoorden omdat ze euthanasie verlenen bij terminale patiënten en bij mensen met een zogenaamd ‘voltooid leven’.
In tegenstelling tot Esther van Fenema in haar column van 22 juli 2017 neem ik wél stelling tegen de achterbakse campagne, gevoerd door van der Staaij. De wetgeving in Nederland ten aanzien van euthanasie is op een democratische manier tot stand gekomen. Deze wetten dienen gerespecteerd te worden ook al staat de fundamentele religieuze overtuiging van de SGP daar haaks op. Het past dan niet om Nederland in het buitenland te besmeuren omdat die wetgeving de SGP schijnbaar niet welgevallig is. Van der Staaij geeft democratisch Nederland in het buitenland een trap na.
De confessionele partijen CDA, CU en SGP matigen zich een houding aan die druipt van de morele superioriteit gebaseerd op hun geloofsovertuiging. Begrijp mij niet verkeerd, het staat iedereen vrij te geloven wat hij wil zolang de ander daar maar niet mee lastig gevallen wordt. Geloven doe je maar achter de voordeur. Dat religieuzen zouden moeten bepalen wat ethisch en moreel verantwoord is met betrekking tot leven en dood is, tenzij op een democratische manier bepaald, meer dan een brug te ver.
De vergoelijkende toon in Fenema’s column waarmee Van der Staaij min of meer in bescherming wordt genomen ‘omdat mensen doorgeschoten zouden zijn in het streven naar individuele autonomie’ is een affront tegen het zelfbeschikkingrecht van de mens. Natuurlijk mag een zelfbewust mens over zijn eigen leven beschikken. Al het andere is een vorm van paternalisme en de ontkenning dat de mens niet het eigendom is van een gemeenschap, religie of staat. Voor iemand die niet in een hogere macht gelooft bepaalt de kwaliteit van het leven de zin van het leven. Niemand kan iemand dwingen om een zinloos leven te leiden. Het zelfbeschikkingsrecht lijkt mij het meest fundamentele recht van een mens.
Esther van Fenema vraagt zich af ‘of het niet uitermate riskant is om instinctieve en onbewuste drijfveren te verwaarlozen in de discussie rond zo’n heftig en emotioneel thema’. Onderscheidt de mens zich niet van het dier door zijn instinctieve en onbewuste drijfveren onder controle te houden? Wat is er mis met zelfbewustzijn en rationeel handelen uit menselijke overtuiging?
Religies hebben nu eenmaal de pretentie de wijsheid in pacht te hebben en dringen daarom maar al te vaak de seculiere samenleving binnen. Geboorteregeling, euthanasie, homoseksualiteit en de positie van de vrouw zijn nog steeds onderwerpen waartegen men zich binnen de SGP verzet. Dat wat wij de islam terecht verwijten hebben wij al sinds jaar en dag in ons parlement zitten: een fundamentalistische christelijke splinterpartij, de SGP. Om meer dan een reden wordt het tijd voor een kiesdrempel in Nederland. Zou de SGP van Kees van der Staaij het voor het zeggen hebben, dan was Nederland al lang veranderd in een theocratie.
En dan is er nog iets. Dat mes van Blokker… Vrijwillig uit het leven stappen is niet makkelijk. Daar is vaak een behoorlijke portie moed voor nodig. Het bagatelliseren van de manier waarop iemand uit het leven wenst te stappen getuigt van weinig respect jegens andersdenkenden. Het bevestigt alleen maar het geloof in het eigen gelijk.
