De nieuwe politieke elite heeft pas de ruimte als de babyboomgeneratie van alle hoge posities is verdwenen. Zij zijn een danig sta-in-de-weg voor het nieuwe denken. Het vasthouden aan de verzorgingsstaat die mensen tot couveusebaby’s maakt, het politiek-correcte denken en het wegkijken voor werkelijke problemen in de samenleving zit tot in de haarvaten van deze generatie. Na de Tweede Wereldoorlog hebben deze huidige ‘oudere jongeren’ zich losgemaakt van hun conservatieve ouders. Nooit meer oorlog was hun credo. Alleen nog maar vrijheid blijheid. Om deze utopische samenleving te creëren werd er afgerekend met het nationalisme. Het omarmen van de eigen identiteit werd gezien als levensgevaarlijk. Die verdomde Duitsers waren immers daardoor ook aan het massamoorden geslagen. Zelfs het rood-wit-blauw werd al als licht fascistisch gezien.
Vanaf het moment dat ze de touwtjes in handen kregen waren zij wereldburgers geworden. Niets zo bekrompen als denken in grenzen, vonden ze. Om te beginnen met Europa, waar nooit meer oorlog zou komen als iedereen maar, via nivellering, een gelijke sociaaleconomische positie zou krijgen en met dezelfde munt zou betalen. Soevereiniteit en eigen identiteit waren scheldwoorden geworden en iedereen was welkom in het utopische continent. Daarom werden de poorten opengezet voor vreemdelingen, die met alle warmte werden opgevangen, en zich vooral niet hoefden aan te passen aan de gastheer. Hoe meer hoe beter, immers zou de hele planeet een smeltkroes worden waar love, peace and happiness de manier van denken zou zijn.
Dat de babyboomgeneratie de touwtjes nog steeds strak in handen blijft houden is cynisch. Zij vonden immers dat hun ouders plaats moesten maken voor nieuwe opvattingen. Nu velen van ons een ander Nederland willen, een Nederland dat zijn eigen toekomst bepaalt, blijven ze zitten. Zo gaat het ook vaak in Afrika. De guerrillastrijder, die jaren vecht om de dictator te verdrijven, bestijgt na de overwinning de troon om de nieuwe despoot te worden. Alle mooie idealen verdwijnen met het verkrijgen van de macht.
De nieuwe politieke elite zal zich losmaken van het onhaalbare jaren ’60 denken, zal meer gericht zijn op het eigen, een broertje dood hebben aan cultuurrelativisme. De nieuwe politieke elite zal de EU hervormen tot een economisch samenwerkingsverband dat zich niet langer bemoeit met binnenlandse politiek en stoppen met het negeren van de wil van de Europese bevolking. Het pappen en nathouden van de problemen met allochtonen en vreemde religies wordt beëindigd. Je past je aan ons aan of je zoekt je heil maar ergens anders. Nederland zal weer een land worden waar Nederlanders het voor het zeggen hebben.
Het is een kwestie van tijd voordat deze nieuwe politieke elite de touwtjes overneemt. De grijze golf zal namelijk op het strand aanspoelen en in de grond verdwijnen.
In de serie ‘Wie is de nieuwe politieke elite?’ gaan schrijvers, denkers, wetenschappers, publicisten, politici en opiniemakers onderzoeken of er een nieuwe politieke elite bestaat en wie dat is of zou kunnen zijn. Jan Roos geeft het stokje door aan het Amsterdamse SP-gemeenteraadslid Peter Kwint.
