“Power is only what you allow it to be“. De macht van de ander reikt tot waar je dat toestaat. Het is – samengevat door journalist Christopher Hitchens – George Orwell’s definitie van macht. Het mooie van deze omschrijving vind ik dat Orwell de verantwoordelijkheid voor de intimidatie legt bij de geïntimideerde. We worden zelf schuldig aan de macht die een ander over ons heeft.
De Duitse cabaretier Jan Böhmermann hangt een proces en mogelijk een gevangenisstraf boven het hoofd, hij is zijn tv-programma kwijt en de politie bewaakt zijn huis in Keulen. Böhmermann heeft een buitenlandse dictator beledigd, die in eigen land gevangenissen vult met critici en die ambitie nu lijkt uit te breiden naar Europa. De dictator eist vervolging in Duitsland en daar is de regering van de cabaretier zo van geschrokken, dat vervolging nu serieus wordt onderzocht.
Pats! Drie-nul voor de dictator. Duits openbaar ministerie aan het werk gezet, cabaretier van de buis en opgesloten in zijn huis. Sinds wanneer initieert een buitenlands staatshoofd vervolging in een land waar ie niks over te zeggen heeft? Sinds de Turkse president Erdogan iets te zeggen heeft over Duitsland.
Formeel natuurlijk niet, maar macht onttrekt zich nogal eens aan formaliteiten. Duitsland – en de rest van EU – is voor het meest urgente probleem van dit moment volledig afhankelijk van de meest onbetrouwbare buurman die het heeft. Erdogan bepaalt de migratie naar Europa, en daarmee de stabiliteit van Europa en daarmee de politieke toekomst van haar leiders. And he knows.
De Duitse cabaretier heeft als eerste getest wat die politieke leiders voor hun toekomst overhebben. In Duitsland is dat de mogelijke vervolging van een eigen onderdaan op verzoek van een vreemde mogendheid. Alsof je je kind een pak rammel geeft, omdat de buurman het van je vraagt. Je doet het omdat je de grillige buurman vreest. Hij geniet van zijn invloed en wordt aangemoedigd zich vaker te laten gelden. Zwakte provoceert. Zeker bij ego’s van het type Erdogan.
Ondertussen blijft het urgente probleem groeien, nieuwe migrantenstromen komen op gang richting Italië en weer brengen lidstaten – bij gebrek aan een bewaakte buitengrens – de binnengrenzen eigenhandig onder controle. Voor het slopen van de EU heb je geen Baudet of Farage meer nodig. Merkel, Rutte en de rest laten zich op eigen bodem de les lezen en zetten de Europese Unie zelf wel bij de vuilnis.
Deze column werd eerder gepubliceerd op RTL Z.
Kijk ook elke donderdag 21:30 uur op RTL Z naar ‘Dunk’, met Roderick Veelo.
