Vandaag een week geleden zag ik bij 2Doc een documentaire met de titel Beerput Nederland. Tijdens het kijken naar deze anderhalf uur durende nachtmerrie viel mijn mond steeds verder open. Wat deze docu boven het vergiftigde water haalde was ronduit verbijsterend en onthutsend.
Enkele conclusies:
Al sinds de jaren ’70 vorige eeuw houdt de overheid verwerkingsbedrijven van afvalwater in Rotterdam de hand boven het hoofd, verkiest economie en werkgelegenheid boven volksgezondheid, werkt onderzoek van milieucriminologen tegen en vraagt bedrijven die eerder aantoonbaar in de fout zijn gegaan zelfs mee te werken aan nieuwe milieuwetgeving.
Giftig afvalwater wordt heimelijk geloosd in onze wateren of vermengd met stookolie voor schepen en vergiftigt zo ons water en onze lucht. De scheepsindustrie is de grootste vervuiler van ons milieu. De zeventien grootste zeeschepen ter wereld stoten meer stikstofoxide uit dan alle auto’s ter wereld bij elkaar. Er zijn niet zeventien van dit soort schepen, maar 50.000.
Rotterdam is het afvoerputje van Europa en ondertussen stijgt het aantal kankerpatiënten.
Onder anderen Neelie Kroes, Ivo Opstelten en Jan Pronk hielpen in het verleden mee aan dit soort praktijken, maar ook onder premier Balkenende en Rutte wordt deze ecocriminaliteit oogluikend toegestaan.
Ik was er zeker van dat de hel zou losbarsten, dat Twitter zou ontploffen. Meteen na uitzending was er wat verbijstering van kijkers, maar al snel luwde de storm.
Hoe kan het dat het zo oorverdovend stil blijft? De overheid kiest voor het bedrijfsleven ten koste van de gezondheid van de burger, kinderen zwemmen in het vergiftigde IJ en iedereen zwijgt. Waar is de ophef? Waar blijven de kranten? Waar zijn de talkshows?
Een docu als Beerput Nederland is een puik staaltje onderzoeksjournalistiek, terecht gemaakt met geld van de belastingbetaler, maar waar blijft het broodnodige inhoudelijke vervolg in praatprogramma’s op de NPO, wie voelt onze overheid aan de tand en verdedigt ons?
Waar anders de ophef niet van Twitter is weg te slaan, lijken de hashtags nu op. Zijn we zo oppervlakkig geworden dat we wel twee dagen twitteren over afwijkende schoenen van een nieuwe minister, een streaker tijdens een optreden van een zangeres in een studio, of het kapsel van Matthijs van Nieuwkerk, maar niet eisen dat bij diezelfde Matthijs politici eens komen uitleggen waarom ze deze ecocriminaliteit mogelijk maken en steunen?
Ondertussen worden we zoet gehouden met huishoudelijke afvalscheiding en het weren van klassieke auto’s in stadscentra, terwijl aan de andere Rotterdamse havenkant gedweild wordt met de kraan open. De burger wordt effectief monddood gemaakt door afschaffing van al dan niet raadgevende referenda en zo verdwijnt het geloof in politici samen met het giftige afval in het afvoerputje.
Burger laat je horen! Kom in opstand! Help mee ecocide strafbaar te maken voor politici die tegen de burger stemmen en ons land vergiftigen.
Het is tijd voor een hashtag die ons allen aangaat, maak van de beerput geen doofpot, laat het belang niet ondersneeuwen in kerstige gezelligheid, het is tijd voor actie! #beerputnederland
