Er was ophef, lees ik in dit artikel van Jeroen Follens, over mijn eerdere artikel waarin ik de namen publiceerde van die fatsoensclowns die zich ‘journalist’ noemen terwijl ze een manifest ondertekenen waarin wordt opgeroepen tot meer, meer, meer fopjournalistiek.
Dus dan zet je je naam, meestal uit pure ijdelheid en intense deugzucht, openbaar onder een of ander laf manifestje waarin je aangeeft voortaan nog dieper te zullen bukken, dat al even openbaar wordt gepubliceerd, dus eigenlijk wil je niets liever dat iedereen leest dat jouw naam er onder staat want deugen kan alleen en plein public, en dan word je woest als iemand anders je naam herpubliceert.
Juist ja. Ik LOLde. Wat zijn deugers toch aandoenlijk. En het wordt steeds erger. Hoe harder ze deugen, hoe meer je dat openbaart, hoe lachwekkender en aandoenlijker ze reageren.
Clowns dus. Ik zei het al.
Zelf kreeg ik de ophef niet mee trouwens. Ik lees zelden tot nooit meer Twitter (liever niet in elk geval, al kan ik nooit voorkomen dat anderen mij ongevraagd screenshots van tweets doorsturen, de twitterscreenshot is een soort polaroid van een psychotische episode), en in dat open riool, waar het pus van de achterlijke samenleving nog immer kolkend door stroomt, vindt meestal 95 procent van alle deugophef plaats.
Verder heb ik de meeste moralisten al lang geleden stevig geband. Op Facebook, in comments, in de mail, de meesten zitten veilig verborgen achter gewapend beton met daarvoor een mijnenveld en een tankgracht. Die komen dus zelden tot mij. Godzijdank.
Moralisten zijn nog erger dan kanker. Kanker, daartegen kun je nog strijden, niet zelden alsnog zinloos, maar toch, maar tegen moralisten…nee, die zaaien niet eens meer uit, die zijn al uitgezaaid. Moralisme is een metastase an sich. Wie een moralist tegenkomt is terminaal. Geen uitzonderingen.
Nederlands moralisme is trouwens niet alleen net zo kwaadaardig als kanker, het is gewoon puur slecht. De meeste Nederlandse moralisten zijn dan ook echt hele foute mensen. Het Kwaad zelve. Ik noem geen namen, u kent ze zelf wel. Ze zijn uit op totale vernietiging van alles wat niet aan hun aandoenlijke moraaltje voldoet. Iets vinden of zeggen is bij lange na niet voldoende voor ze, de wereld moet helemaal kapot, dan had die wereld maar om hún universum moeten draaien, foei stoute wereld!.
Je kunt Nederlandse moralisten ook totaal geschift noemen. Gestoorder dan Nederlandse moralisten bestaat niet. Ik vind: het Nederlands moralisme is een ziekte apart. Over duizend jaar buigen psychiaters zich over de vraag waarom niemand in de hele wereld ooit heeft geprobeerd de Nederlandse moralist uit te roeien en de mensheid te redden.
Dit is het punt waarop ik erg graag namen wil noemen. Dat doe ik maar niet. Ik heb minstens tien jaar besteed aan het bouwen van een muur om de moralisten buiten te houden (ik kan ze nu alweer horen, jammerend bonken ze op de muur, krijsend klimmen ze op elkaar en proberen ze de bovenkant van de muur te bereiken, gillend van de bloeddorst, hunkerend naar wraak, dampend van woedend fatsoen), ik ga ze niet alsnog door een achterdeurtje binnenlaten.
Hoe dan ook: ik miste de ophef volledig. Ophef over deze lijst met namen. Namen die u beslist moet onthouden, want het zijn journalistieke charlatans, één van de grootste gevaren voor een democratie. Er zit zelfs een hoogleraar (hahaha, een hoogleraar die nog nooit is gepromoveerd, dat kan toch ook alleen maar in Nederland, gekkie!) bij die dankzij het ondertekenen van dat manifest voorgoed zijn academische onafhankelijkheid overboord heeft gegooid (hahaha, academische onafhankelijkheid in Nederland!). Er zitten docenten journalistiek (hahaha, een opleiding journalistiek!) tussen, er zitten oudgediende, van de NPO bekende en door de belastingbetaler vetgemeste, moralisten tussen. Er zitten bekende ‘multiculturele’ namen tussen (de slachtofferrol leverde te weinig aandacht op kennelijk, dus dan maar zo) en het geheel is georganiseerd door iemand die een lange staat van dienst met dito c.v. heeft maar waar nog nooit iemand van heeft gehoord. Dus die wilde ook wel eens aandacht, controle, invloed, macht.
Succes is altijd maar één manifest van je verwijderd.
Het is net SIRE: een club van uitgerangeerde reclamemakers (in dit geval mediamakers) die wel toe zijn aan wat extra veren in hun kont en zichzelf wel weer eens ouderwets op een schild willen hijsen om elkaar daarna met WC Eenden te overladen en tot ver voorbij de elleboog warme, gelukzalige anale wederkerigheid te verkrijgen en dus maar iets ‘ideëels’ gaan doen. Iets ‘goeds voor de samenleving’.
Altijd ongevraagd. Nooit wordt aan die samenleving gevraagd of die wel zit te wachten op aanstellerige clowns met dwingend maar aandoenlijk gedram, hunkerend naar aandacht als een bij wolven opgevoed kind. Nooit wordt aan die samenleving gevraagd of die samenleving inderdaad wel ongevraagde leefadviezen nodig heeft. Of zogenaamde bescherming tegen door anderen verzonnen vijanden. Of om integraal te worden voorgelezen, in veelkoppige besmuikt zalvende domineestemmetjes, uit het Grote Fatsoenlijke Burgermanshandboek.
Neen. De samenleving wordt op een ochtend wakker om te ontdekken dat het is aangetast door de moralistenkanker. Uitzaaiingen van het fatsoen. De dood verpakt in obsceen wapperende vingertjes. Je draait je even om en de moralisten grijpen alweer de macht.
Vandaar ook dat die samenleving al zo lang op sterven ligt.
Mijn samenleving is het sowieso niet. Dat was het eigenlijk al nooit maar dat is het al jaren helemaal niet meer. Mijn samenleving wordt keer op keer vertegenwoordigd door types die met ellebogenwerk en door het uitdelen van knietjes in magen en balzakken weten voor te dringen en zich opwerpen als vertegenwoordigers van elke willekeurige samenleving, dus ook de uwe, erger: ook de mijne, terwijl ze uitsluitend fatsoenlijke babyburpjes opboeren als meningen die volledig haaks staan op wat ‘samenleving’ zou moeten zijn.
Dus nee bedankt. Ik doe er niet meer aan mee. Ik heb al jaren geleden mijn televisie uitgezet (er ging een nieuwe, indoctrinatievrije wereld zonder propaganda voor me open, het was alsof ik opnieuw leerde lezen, ik kan het echt iedereen aanraden, naast een rookvrij leven ook een NPO- en RTL-vrij leven, je leeft er minstens 50 jaar langer door), ben gestopt met courantenlezen (de ene courant heeft een hoofdredacteur die openlijk opschrijft dat hij liever geen podium aan Wilders wil geven dus daarom nooit verslag doet van de PVV en vindt dat allemaal volkomen normaal, de andere courant is vrijwel élke zaterdag samen te vatten als: ‘Wilders is kut, Trump is kut, Amerika is kut, Geenstijl is kut, Thierry Baudet is een nazi, wie geen elektrische auto rijdt is eigenlijk Trump’), en ik weiger steevast om openlijk met mensen ‘in debat’ te gaan (in debat gaan: dat betekent dat je ergens mag gaan zitten vertellen wat jouw mening is en daarna moet je je smoel houden terwijl je wordt ondergekotst door fatsoenlijke moralisten die jou vertellen dat wat jij vindt ‘FOUT’ is, meestal inclusief drammende psychoten in het publiek die ‘een vraag stellen vanuit de zaal’ verwarren met ‘ik heb in mijn hoofd een totaal geschift manifest van 130.000 woorden geschreven en dat ga ik nu even van kaft tot kaft reciteren’).
Het debat in Nederland, dat zou je eveneens heel goed kunnen vergelijken met kanker. Van een al even onuitroeibare soort als de moralisten. Bij het horen van het woord ‘debat’ ontzeker ik mijn browning. En vraag ik luchtsteun met napalm aan. Veel napalm.
Trouwens, ophef op Twitter is geen symptoom van de stervende kapotgemoraliseerde patiënt, het is de implosie van de post-hedonistische, door babyboomers totaal vergiftigde, moralistische, decadente consumptiemaatschappij die zich heel langzaam, frame voor frame, online voltrekt.
Wie Twitter volgt mag zich gelukkig prijzen: u bent getuige van de geschiedenis. Het Grote Einde in telkens 140 tekens. Armageddon per strekkende retweet.
