‘Volgens mij is ie gewoon homo.’ Het ging over Bert Brussen. Een man en een vrouw nuttigden de lunch aan het tafeltje naast het mijne. Zij dronk muntthee. Hij at een broodje zalm en sprak. ‘Altijd dat zeiken. Altijd dat negatieve. Bah.’ Hij stak zijn tong uit, maar had niet in de gaten dat daar nog zalm op zat. ‘Altijd afgeven op iedereen. Maar als je een keer aan hem komt… O-o-o.’ Hij nam een grote hap.
Het meisje probeerde een ander onderwerp op tafel te smijten, maar de man had zijn grote hap snel doorgeslikt. Terwijl er nog een sliertje sla uit zijn mondhoek hing, ging hij snel verder: ‘Dat ze zo’n gast een podium geven.’ Hij maakte een wegwerpgebaar met de hand waar zijn vork nog in zat.
‘Hij heeft een eigen podium.’
De man kuchte. ‘Haha. Ja. Dat zeikforum van hem. Eerst heette het De Jaap, omdat het een parodie zou zijn op Joop, dat links-correcte-multiculti-kut-VARA-websijtje, die volgeschreven wordt door die Badr Hari types. Kom, hoe heet ie ook alweer?’
‘Abdelkader Benali.’
‘Precies. Alles in het kader van het anale, zeg maar.’ Hij lachte luid, zodat de rest van het restaurant even naar hem keek.
‘Ik mag hem wel’, zei het meisje, die in haar takkenbosthee roerde en daarnaar keek.
‘Wie? Bert Brussen? Ken je hem?’
‘Nee. Maar hij heeft wel iets. Dat halflange haar. Die melancholische ogen. Die net-niet-baard. Hij heeft angsten. Dat zie je zo.’
‘Daar gaan we weer.’
‘Waar gaan we weer?’
‘Vrouwen willen troosten, lief zijn. Het Joran van de Sloot-effect. Het schijnt dat hij bergen fanmail krijgt van meisjes zoals jij. Die hem willen temmen.’ Hij nam een slok van zijn verse sinaasappelsap. ‘Bert Brussen zal ze ook wel voor het uitkiezen hebben.’
‘Jammer dat hij homo is’, zei het meisje zonder op te kijken.
‘Is ie homo?’ Hij keek haar met grote ogen aan.
‘Dat zei je net.’
Hij wees met zijn wijsvinger en zijn vork en glimlachte. ‘Scherp. Heel scherp van je. Nee, maar serieus. Waarom vallen vrouwen op die psychisch gemankeerde types? Als Bert Brussen straks met Estelle Cruijff hier voorbij schuifelt, zou me dat niks verbazen. Terwijl je gewoon weet dat hij impotent is.’
De vrouw ging. De man bleef zitten. Met een tandenstokertje haalde hij de zalm tussen zijn tanden. Hij wreef tevreden over zijn buik en wenkte toen de ober. De rekening, alstublieft. Toen bladerde hij even in de NCRVgids.
Marcel Duyvestijn vindt Bert Brussen ook een enorme kwezel, maar omdat hij altijd op tijd betaalt, gaat hij dat hier niet zeggen. www.liefdevollid.nl
