Mooi dat je dit onnodige complexiteit noemt, Eline. Zo zie ik het ook: elke interactie is in wezen een spiegel. Het gaat om waardering en enthousiasme waarmee je, als het ware, mentaal moet leren golfsurfen. Hierbij moet je zoeken naar een stukje in je eigen kracht staan, vanuit het nu denken. Het is belangrijk dat je daarbij kunt putten uit een rugzakje van ervaringen. Je kunt iets oppikken, maar waar het om gaat is dat je daarmee iets doet wat het voor jou zoveel waardevoller en sterker maakt.
Ervaringen kunnen je erg met je innerlijke zelf laten worstelen maar vergeet niet dat elk mens diep van binnen een zwaan is, als een clitoris die ook af en toe in het zonnetje moet worden gezet. Het kan tegenzitten maar bedenk altijd: na regen komt zonneschijn, als je maar gelooft in jezelf en de kracht van nu.
Leven en laten leven, pluk de dag, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, dit zijn de inclusieve waarheden waarop mijn leven is gebouwd en elke dag weer levert mij dat een stralende glimlacht op in de interactiespiegel. Daar begint dan ook het inzicht in gevoel en wordt het hoofd leeggemaakt, zodat ik waarlijk toegang krijg tot de innerlijke stilte.
Bron.
