Wat is er veel over je gesproken en gedebatteerd. Wat hebben politieke partijen, zonder uitzondering, hun best gedaan om je zorgen te begrijpen. En wat ben je vaak naar de mond gepraat. Je zou slachtoffer zijn van ‘globalisering’, die je leefomgeving radicaal heeft veranderd. Je zou lijden onder verregaande Europese bemoeienis in je dagelijks leven. Je zou constant belaagd worden door Marokkanen. Moslims willen je overheersen. En tot overmaat van ramp komen daar ook nog eens de Bulgaren, Roemenen en Polen bij. Met wel vijftien per eengezinswoning.
Welk probleem je ook ervaart in je eigen leven, je bent – mede door linkse én rechtse politici gedreven door hongerige media – gaan geloven, dat het altijd de schuld is van een andere, externe kracht.
Het leven is onvoorspelbaar en er gebeuren soms dingen buiten je macht om. Ik wil daar niets aan afdoen, maar er gebeuren ook dingen in het leven waar je je volle eigen verantwoordelijkheid voor moet nemen. Een van die dingen, is de reden dat ik je deze brief schrijf.
In je gevoel van machteloosheid, heb je macht toegekend aan een partij, die belasting wil heffen op hoofddoeken, allochtonen wil dwingen een assimilatiecontract te tekenen, een boek wil verbieden en deze week bekend maakte ‘minder Marokkanen’ te willen. Niet ‘minder criminele Marokkanen’, niet ‘minder islam’. Nee, ‘minder Marokkanen’.
Ik denk, dat het je niets kan schelen, maar ik moest bij deze uitspraak denken aan mijn neefjes en nichtjes. Het zijn er vijf. Al zou je het op het eerste gezicht niet van ze allemaal zeggen. Ik heb ook een blond neefje en nichtje met blauwe ogen. Ik vraag me af wat zo een uitspraak doet met hun zelfbeeld?
In het beste geval gaat zo een zin in een oor erin en in het andere eruit. In het slechtste geval horen ze het en gaan ze twijfelen aan zichzelf. Ik moet er niet aan denken, maar misschien gaan ze zich zelfs een beetje schamen voor zichzelf. Ik ben ze vaker tegengekomen, kinderen die vragen: ‘waarom haten ‘ze’ ‘ons’?
Je gaat op de PVV stemmen en dat is je goed recht. Maar dat doe je niet willoos. Dat doe je in de volle wetenschap, dat je op een racistische partij stemt. En dan zeg ik nog niet eens iets over het racisme, het antisemitisme en de homohaat bij de Europese politieke vrienden van de PVV.
Ik heb als Tweede Kamerlid mijn uiterste best gedaan om te luisteren naar je zorgen en daar iets mee te doen, maar dit keer ben jij het die moet luisteren.
Je bent geen slachtoffer.
Misschien is je leven niet zoals jij dat wenst. Misschien is je onrecht aangedaan. En misschien zie je anderen, die meer lijken te hebben, maar dat is geen excuus.
Je bent een volwassen Nederlander die er bewust voor kiest op een racistische partij te stemmen. Maakt dat jou een racist? Ik weet het niet. Het maakt je in ieder geval medeplichtig aan racisme.
Ik heb eerder tegen je politiek leider gezegd, dat ik begrijp dat de komst en de permanente vestiging van immigranten, waaronder moslims, als een gedwongen huwelijk worden ervaren. Bij huwelijken kun je – hoe pijnlijk ook – scheiden. Maar zodra er kinderen zijn, is de band voor eeuwig en een goede verstandhouding in ieders belang.
Mijn neefjes en nichtjes zijn een paar van die kinderen. Straks, wanneer je dat rode potlood pakt en je stem aan de PVV schenkt, weet dan dat je tegen ze zegt dat ze minderwaardig zijn.
Daar ben jij zelf volledig verantwoordelijk voor. Niemand anders.
Groet,
Tofik
PS: Ik heb je een keer eerder geschreven.
