Vrouwen leven langer, komen minder vaak in aanraking met geweld, worden minder zwaar gestraft door de rechter, krijgen meer toegewezen door de rechter in een echtscheiding, hebben betere toegang tot zorg en uitkeringen en dankzij quota’s hoeven ze minder te concurreren. Ze maken vervolgens documentaires over hun menopauze, waarin ze in een kring onder een rood dekentje walvissenliederen zingen en klankschalen beroeren om afscheid te nemen van hun innerlijke kind. Ze vermanen in Knoop in je Zakdoek-columns dat we wat liever voor elkaar moeten zijn, en dat het eens afgelopen moet zijn met Hitlersnorretjes op politici plakken. En ze mogen in talkshows aanschuiven om te pleiten voor sekseneutrale stofzuigertjes omdat de eigen vrouwelijke peuter zo graag met Spiderman-action hero-poppetjes speelt.
Toch krijgen Nederlandse vrouwen elk jaar een extra dag om te zwelgen in zelfmedelijden: Internationale Vrouwendag, waarin elk jaar weer nieuwe pleidooien voor quota en allerhande vrouwenvoortrekkerij weer de revue passeren. Dit versterkt het idee dat vrouwen ‘hulp’ nodig hebben, op onderwerpen waarop zij prima de (tuin)broek op kunnen houden. Terwijl er nog genoeg strijd te leveren is voor emancipatie wanneer het gaat om rechtsgelijkheid (hallo homostellen die achtergesteld worden bij adoptie) of baas over het eigen lichaam (hallo vrijwillig levenseinde voor 95-jarige vrouwen die niemand meer hebben), houden Nederlandse vrouwen zich liever een keer per jaar bezig met Dingen Die Er Echt Helemaal Niet Toe Doen.
Zo kunt u in Amsterdam naar een ‘event’, georganiseerd door een stichting genaamd Daily Diva (geen grap), die is opgericht om vrouwen te empoweren en ‘in hun Kracht te laten staan’. Of maak een statement en ga lekker pingpongen, uzelf awarenessen door een ‘heftige documentaire’ te kijken over Vrouwen Die Het Elders Heel Zwaar Hebben Dus Daarom Is Feminisme In Nederland Zo Van Belang. En, gunst, er zijn ook nog eens lekkere hapjes. U zit zuidelijker? Geen nood, ook in Tilburg gaan de meisjes elkaar in hun kracht zetten, daar heupwiegen ze zich richting empowerment middels opzwepende salsa-klanken.
Het is allemaal decadent gedrag van hittepetitterige powervrouwtjes met een prinsessencomplex waar Kim Kardashian nog een puntje aan kan zuigen. Onbeschaamd zonnekoningin-gedrag waar vooral mannen maar beter niets van kunnen zeggen, want voor je het weet ben je een conservatieve, autoritaire vrouwenhater. Aangezien mannen het al niet meer durven, moet misschien een vrouw het maar doen.
Vrouwen, jullie hebben geen idee hoe hard jullie in jullie gepedicuurde handjes mogen knijpen. Hoe veel geluk jullie hebben dat jullie leven in een land waar dit soort tomeloze tuttebellerij gewoon kan zonder direct dertig zweepslagen te krijgen. Hoeveel geluk je hebt met het engelengeduld van alle mannen om jullie heen. Want deze leven ook in jullie wereld: een wereld waarin vrouwen allerlei rechten en privileges hebben verkregen. En privileges zijn een aanslag op de individuele vrijheid: het privilege van de een, is de discriminatie of uitsluiting van de ander. In dit geval: mannen. Mannen worden namelijk kansen ontnomen (bij gelijk geschikte kandidaten zal de voorkeur uitgaan naar…), puur omdat zij de pech hebben man te zijn. Waarom is het uitsluiten van de een, minder erg dan het uitsluiten van de ander? Druist dat niet een beetje in tegen het principe van “gelijkwaardigheid”? Of is het misschien omdat ‘die ander’ volgens jou al genoeg heeft en het nu ‘jouw beurt’ is? Irrationele rancune als basis voor beleid: als het een poppetje was geweest, zou het nu een goed moment zijn geweest om de zwarte stift tevoorschijn te toveren en er een Hitlersnorretje op te tekenen.
Fijne vrouwendag!
