Hoeveel stelletjes heeft u deze week al horen beweren dat ze niet aan Valentijnsdag doen? Hoeveel vrijgezellen gaan er vanavond principieel met hun vrienden bier drinken om gezamenlijk hun Valentijn-vierende, bezette vrienden te beschimpen? Hoe vaak gaan we vandaag horen dat Valentijn een veel te commercieel feest is, of zelfs dat liefde een commercieel verzinsel is? Hoe kan het toch dat een feest dat de romantiek zou moeten vieren op zoveel weerstand stuit, en kunnen we dat veranderen?
De meeste Valentijnhaters walgen vooral van de koppeling tussen liefde en commercie. Begrijpelijk, als er iets is dat je niet opgelegd wil krijgen, is het wel hoe je met liefde moet omgaan. En al helemaal niet door partijen met een schaamteloos winstoogmerk. Maar is het werkelijk de vercommercialisering van het feest die het imago van Valentijn de das om doet? Moet je je daar als rasromanticus door uit het veld laten slaan?
Nee, het feit dat de Valentijnsbusiness elk jaar grotere omzetten draait zou een echte romanticus niet af moeten stoppen. En dat gebeurt ook niet. Er is maar één manier om een romanticus af te stoppen, en dat is door hem te geven wat hij wil. En daar gaat het mis. Sinds de jaren ’90 is de focus van het Valentijnsfeest namelijk verlegd van mensen die verlangen, naar mensen die al hebben wat ze willen.
Waar het feest vroeger om de anonieme liefde draaide, zijn nu de bestaande stelletjes het lijdend voorwerp. Valentijn is een dag geworden waarop bestaande relaties nog eens worden bevestigd in plaats van een dag waarop mensen hun liefde voor het eerst kenbaar maken. Geen anonieme briefjes meer, maar dure etentjes en juwelen.
14 februari is een dag geworden die je voornamelijk niet moet vergeten als je een relatie hebt, net als de verjaardag van de ander, of je trouwdatum. Vanuit commercieel oogpunt is dat een meesterzet. Waar er bij een ontluikende liefde al genoeg romantiek zit in één geplukte paardenbloem, moet je binnen een relatie gegarandeerd de portemonnee trekken. Verlangen is commercieel niet interessant, bevestiging des te interessanter.
Die veranderde focus haalt alle romantiek uit Valentijnsdag. Van oudsher gaat de romantiek in de kunst, de muziek en de literatuur over onbevredigd verlangen. Romantiek is doorgaans dan ook geen vrolijke aangelegenheid.
Romantische films gaan over hopeloze zoektochten naar ware liefde, romantische muziek gaat over dat onbereikbare meisje waar de zanger slechts van kan dromen. Nielson zong vorig jaar met Beauty & The brains 3 minuten lang over hoe perfect zijn vriendin is, en maakte daarmee het meest a-romantische liedje van 2013. Cupido houdt zich niet bezig met hen die elkaar al hebben gevonden, hij is immers een romanticus.
Valentijn zou weer een romantische dag kunnen worden. Vrijgezellen, gooi die schroom van je af en maak je liefde kenbaar, luidkeels of anoniem. Sterker nog, wanneer je een relatie hebt, maar stiekem verlangt naar een ander, is dit óók de dag om dat kenbaar te maken. Het verbreken van je relatie omdat je iemand anders wilt is nog altijd romantischer dan diezelfde relatie in stand houden.
Red Valentijnsdag en ga ervoor. Het gaat niet om het resultaat, niets zo wild romantisch als een keiharde afwijzing. Het verlangen, en daarmee de romantiek, neemt niemand van je af.
