Lieve Esther,
Mijn antwoord op je brief liet op zich wachten, niet omdat het onderwerp mij niet ter harte gaat, in tegendeel, maar kwam even een presidentsverkiezing tussendoor. Mijn keus was het niet geweest, Trump als president. Clinton ook niet, trouwens, maar je moet wát. Onder Trump houd ik mijn hart vast voor de vrouwenrechten, en dan bedoel ik niet het gedreins over quota en met welk gender je wenst te worden aangesproken. Nee, de basis. Baas in eigen buik, gelijke kansen op en beloningen voor alle denkbare banen, je weet wel, de goeie ouwe dingen van toen feminisme nog relevant en leuk was.
En toch hebben veel, heel veel vrouwen op Donald Trump gestemd. Omdat hij, zoals de zuur-teleurgestelde Volkskrant beweerde, op een lekkere ruige alfa-bokito-aap lijkt? Welnee. Welnee! Omdat de vrouwtjes gewoon helemaal niet als vrouw gestemd hebben. De pollsters, pundits en duiders zijn er helemaal van in de war. Teringjantje, vijftig procent van de mensen blijkt gewoon te stemmen op een persoon die zij graag als president zouden zien, zonder daarbij eerst te controleren of de geslachtsdelen van de kandidaat dezelfde zijn als die in de eigen onderbroek!
De keuze voor Trump was een geëmancipeerde keuze bij uitstek, juist OMDAT vrouwen niet vanuit vrouwenbelangetjes of misplaatste vaginale solidariteit stemden. Vrouwen in de VS willen kennelijk liever muren tegen Mexicanen, geen moslims meer en fuck het klimaat dan Hillary Clinton. Dáárom stemden ze Trump.
In antwoord op je vraag wat er mis is met onze seksegenoten, ik weet het niet. Lopen ze in de VS op ons voor of achter? De seksloosheid lijkt typisch Noord-Europees. De gedomesticeerde zitplasman en de praktisch geklede en gekapte gelijkheidsfeminazi treffen we vooral aan in Duitsland, Scandinavië, Nederland en België. In bijvoorbeeld Spanje en Italië, waar vrouwen veel fulltime werken, beslist niet. En in de VS ook niet, trouwens, kijk naar het huidige presidentiële koppel: genderrollen kún je bijna niet traditioneler invullen dan de Obamaatjes doen, leven, eruitzien. Zonder ongeëmancipeerd te zijn natuurlijk.
Het wil hier niet zo vlotten met vrolijke emancipatie, met spannende gelijkwaardigheid zonder suffe, schrale gelijkheid. Man caves en 50 Shades-zwijmelarij zijn het gevolg, lust en oerdingen op onze eigen gender-eilandjes en daarbuiten het dorre, praktische egalitaire feminisme. Althans, in bepaalde kringen. Daar moeten we ons niet op blind staren Esther, het is een dwingende, vocale elite in de grote steden, in de fatsoensmedia en aan de universiteiten die zo leeft. Het seksloze, geslachtsloze, castrerende feminisme is een beetje als de Zwarte Pieten-discussie: het leeft totáál niet buiten grootstedelijke en academische reservaten, mensen daarbuiten gaan goddank toch wel hun eigen, beslist niet genderneutrale, gang.
Aangezien Hilversum (en daartoe reken ik gemakshalve ook de dodebomenkranten van oud-politiek correcte snit) en de Grachtengordel een onheilige Siamese Tweeling vormen, Hilversum blaat wat de Gordel denkt, lijkt het heel wat, dat seksloze gelijkheidsdenken. Maar het is niets dan het buitenissige gekwaak van een decadente, verveelde minderheid.
Net als bij Zwarte Piet moeten we ervoor waken dat de waanzin geen gemeengoed wordt, en dat we de kapotgefeminiseerde man waar mogelijk weer in zijn waarde herstellen. Ook moeten we de horden zalvende, ondermijnende manwijven waar mogelijk terug in het gareel snauwen: “spreek voor jezelf, genderneutrale toverkol, dat jij nou inderdaad overduidelijk géén lustobject bent, wil niet zeggen dat ik niet in de juiste context dat wél zou willen zijn.”
Maar uiteindelijk zal, tot de stomme verbijstering en schurend afgrijzen van de van zichzelf en hun natuur vervreemde elites, de mens geneigd zijn tot traditie, tot bekende rolpatronen, tot verhoudingen die recht doen aan onze cultuur en evolutie. Zoals de stomme provinciaal maar niet wil stoppen met Zwarte Piet leuk vinden, zoals de doornee Amerikaanse vrouw geheel vrijwillig Trump tot president stemde, zo zullen mannen en vrouwen min of meer in hun traditionele rollen blijven hangen. Met alle ruimte en respect voor hen die dat anders wensen in te vullen uiteraard.
Want in tegenstelling tot de verbeten feminiseerders, verwacht de wáre emancipatoir ingestelde medemenspersoon (m/v/anders) niet dat ‘de ander’ wel gaat inzien wat goed voor hem is. Die is niet verbaasd dat Zwarte Piet zwart blijft, dat mensen Brexit, NEE tegen Oekraïene en JA voor Trump stemmen, ondanks een ideologisch mediabombardement om hen van het tegendeel te overtuigen.
Het komt wel goed Esther. De kalme onbewogenheid van de massa, de murwe immuniteit die het gros van de mensen blijkt te hebben voor ideologische dramterreur, het heeft mij ook verbaasd. In positieve zin. De teleurstelling en verbijstering van de beterweters dat hun giftige cocktail van wensdenken, demoniseren en manipuleren niet meer werkt, zal ook opgaan voor onze sekseverhoudingen. Totale gelijkheid? We. Willen. Het. Niet.
Liefs
Annabel
