Lieve Anousha,
Ik wil even wat kwijt aan jou en aan al die andere beroepsactivisten die door Onze Lieve Heer verwend zijn met meer pigment dan ik.
Ik vind het razend knap hoe jullie jaar na jaar gedurende een paar weken het debat domineren.
Hoe jullie van een gezellig kinderfeest een bewijs van ‘ons’ racisme hebben weten te maken.
Hoe jullie domme blanke koeien tot jullie makkers in het wild geraas hebben weten te verleiden.
Hoe jullie er in slagen door het gebruik van de Afro-Amerikaanse oorlogstaal te suggereren dat er heel wat mis is in Nederland.
Hoe jullie geen katoen plukten en wij geen slaven hielden en jullie sommige van ‘ons’ toch een schuldgevoel weten aan te praten.
Hoe jullie een businessmodel van eigenlijk helemaal niks hebben weten te maken.
Hoe jullie langzaam maar gestaag weten toe te werken naar jullie echte doel: gratis geld (onder het mom van ‘herstelbetalingen’).
Er is alleen een kleine maar.
Ik ben die act van jullie nu wel zat.
Die van jou. Van je soortgenoten ‘van kleur’. Van je ‘helper whitey’s’.
Ik hoop met heel mijn hart dat er morgen in Dokkum niemand ook maar een seconde aandacht aan jullie besteedt, hoe hard jullie ook provoceren. Dat iedereen die in de stad is jullie (en de meegereisde goedvolkmedia) twee uur lang compleet voor lul laten staan. Met jullie spandoeken… Met jullie Black Panther-petjes… Met jullie boze smoelwerken…
En dat jullie het dan een béétje beginnen te begrijpen.
Dikke kus,
JanD
