Beste Eva,
Het was echt effe nodig dat je gisteravond aan het begin van je uitzending vertelde dat jij voorzitter was van de jury die de Joke Smit-prijs had toegekend aan je hoofdgast Gloria Wekker.
Want manmanman, wat ging je er daarna bij het interview met gestrekt been in, zeg!
Over het feit dat ze alle witte Nederlanders racisten vindt… Over het feit dat ze de Holocaustherdenking veel te blank vindt… Over het feit dat ze seks met kinderen goedpraat…
Je vragen deden bijna pijn, zo bikkelhard was je.
“Waarom ontroerde het je dat je de prijs won?”
“Heb je het gevoel dat de maatschappij veranderd is of komt het doordat je net zo lang hebt geroepen tot ze je hoorden?”
“Als je intersectionaliteit moet uitleggen in een notendop, wat is dat?”
“Je refereerde aan je boek White Innocence, ‘Witte Onschuld’ in het Nederlands. Dat gaat over -en ik doe het daarmee tekort- de voordelen die je geniet als je wit bent in deze maatschappij. Dat roept ontzettend veel reacties op. Positief bij jonge mensen, negatief bij wat oudere mensen. Maar moet het ook met strijd gaan? Moet het schuren om iets te veranderen?”
En als klap op de vuurpijl: “Maar kun je je ook voorstellen dat mensen zeggen: ik ben geen racist?”
Echt, het Handboek Journalistiek moet na gisteravond herschreven worden!
Je liet tijdens je briljante interview eigenlijk maar één mogelijkheid liggen om te bewijzen dat Wekker een nepwetenschapper is. Want ze beweerde met droge ogen dat twee op de drie huwelijken in een scheiding eindigde. Volgens het CBS geldt dat voor 39,1 procent van de huwelijken. Dan merk je toch dat ze te veel naar de Bijlmer kijkt en te weinig naar heel Nederland.
Maar dat inkoppertje liet je liggen.
Misschien wel netjes ook, want je had haar met al je (vijf) andere vragen al voldoende gesloopt.
Groet,
JanD
PS. En er is nog meer goed nieuws, Eef! JE STAAT ER IN!
