Lieve, lieve Hanna,
Ik zie je nog zitten twee jaar geleden bij DWDD.
Myrthe ‘slaapzakken voor Lesbos’ Hilkens van de PvdA hing, tot tranen toe geroerd, aan je lippen. Peter ‘Omtzigtje moet hangen’ Vandermeersch van NRC Handelsblad wilde al zijn minnaressen inruilen voor één vrouw zoals jij.
Jij had samen met je broertje je zolder in gereedheid gebracht om een vluchtelingengezin te gaan huisvesten. De Baderie hoefde alleen nog maar een gratis douche- en badgedeelte te plaatsen. De latex zat nog onder je vingernagels.
Spreekwoordelijk dan.
Want nadat je je fifteen minutes of fame bij Matthijs had gescoord, andere deugmedia het gretig hadden opgepikt, de castingbureaus je weer op hun netvlies hadden en het stormpje van liefdeswind dat tout Bekend Nederland je kant op blies was gaan liggen, besloot je de zaak toch maar af te blazen.
Op jouw zolder geen vluchtelingenpolonaise.
Geeft niet hoor, dat je hart voor vluchtelingen toch wat minder groot is dan we op televisie voorgeschoteld kregen. Alleen: je hebt dan, als eenmaal blijkt dat het alleen maar om eigen gewin ging, je beurt gehad. Het podium is dan aan anderen. Je gaat dan niet twee jaar later alsnog een uitgeprocedeerde asielzoeker in huis nemen. Althans, niet voor één nacht.
Jij doet dat wel.
Schaamteloos.
Vanavond zit je in het Verzetsmuseum in Amsterdam op de voorste rij. Om half acht ga je met andere BN-achtigen zeggen waarom je een vluchteling in huis neemt. Om kwart voor negen is er muziek. Om negen uur vertrek je met je vluchteling naar je huis. En morgenochtend zet je die weer op straat.
Of de cameraploeg van AT5 er de hele nacht bij blijft, is nog even punt van onderhandeling met je manager. Ligt er aan of de broodjes en de koffie worden gesponsord.
Weet je wat nou het ergste is, Hanna?
Je denkt waarschijnlijk nog oprecht dat je iets goeds doet ook. Niemand die je corrigeert.
Groet,
JanD
