Beste mevrouw Ollongren,
Tijdens de Kerstdagen denk ik elk jaar na over wie voor mij nou eigenlijk de ‘Persoon van het Jaar’ is.
Dit jaar valt u die eer te beurt.
U was me in uw periode als wethouder van Amsterdam al opgevallen. Hoe u achter de schermen ingreep toen bleek dat Marokkaanse agenten binnen de politie vrij spel kregen om te bepalen welke collega’s bij een terreurdreiging vanuit een moskee wel en vooral niet bij de hoofdvlasbaard op de thee mochten… Hoe u daar bleef aandringen op gedegen onderzoek naar het cliëntelisme binnen de antiradicaliseringsclub van Saad en Meneer Faat… Hoe u burgemeester Van der Laan woedend vroeg hoe hij het in zijn botte harses had gehaald om stiekem belastingcenten te stoppen in die propagandafilmpjes die bontkraagjes moesten weerhouden van een retourtje naar hun biovakantieoord in Syrië…
Petje af! Zo ziet een rechtschapen gemeentebestuurder er uit!
En toen moest u nog beginnen in Den Haag…
U had op het ministerie van Binnenlandse Zaken nog maar nauwelijks uw mantel aan de kapstok laten hangen door een bode, of u ging los. Hoe u de nieuwe lieveling van de Publieke Omroep, Thierry Baudet, de oren durfde wassen over zijn permanente afwezigheid in ’s lands vergaderzaal… Hoe u besloot het volk niet langer een rad voor ogen te draaien over ‘democratie’ en dat malle referendumgedoe afschafte… Hoe u Alexander Pechtold, toch uw politieke baas, dwong om ondanks een joliaanse wegduikreflex een uitgebreide verklaring af te leggen over zijn omkoopneukhut in Scheveningen…
Echt, respect, mevrouw Ollongron.
U bent mijn Persoon van het Jaar 2017.
En ik moet zeggen: ik vind het best lekker, om net als de Publieke Omroepen en de NRC’s van deze wereld, ook eens fakenieuws te produceren!
Groet,
JanD
