Beste Pia,
Dit is Bert Kortekaas.
Bert Kortekaas is niet dom.
Bert Kortekaas deed halverwege de jaren ’70 de Pedagogische Academie in Arnhem. Bert Kortekaas was vanaf september 1977 leerkracht en later directeur in het basisonderwijs in Arnhem. Bert Kortekaas ging in oktober 2017 met pensioen. Bert Kortekaas vult zijn tijd sindsdien met golf, fietsen, wandelen, lezen, eten en drinken.
En Twitteren.
Bert Kortekaas was gisteren exact de honderdste Twitteraar die, toen ik kritiek uitte op jouw wet die het uitnemen van organen bij (hersen)doden zonder expliciete instemming van de betrokkene regelt, dacht mij een bijdehante tweet te moeten sturen.
“Uit uw tweet begrijp ik dus, dat u tegen de nieuwe donorwet bent. Uw goed recht. Kunt u mij bevestigen dat u dan ook niet voor transplantatie in aanmerking wil komen? Kunnen we een ander leven redden!”
Ik ben een vredelievend mens, Pia. Maar mensen als Bert Kortekaas, die wil ik langzamerhand met genoegen van mijn bumper schrapen als ze er per ongeluk tegenop lopen.
Dat komt door dat ‘dus’. Door dat ‘uw goed recht’. Door dat ‘kunt u bevestigen’. Door dat ‘dat u dan ook niet voor transplantatie in aanmerking wil komen’. Door dat ‘kunnen we een ander leven redden’.
Dat vreselijk aanmatigende toontje. Dat dedain voor mensen die tegen die wet zijn. Die kronkel dat je vóór die wet moet zijn om zelf, in nood, voor getransplanteerde organen in aanmerking te mogen komen. Dat spreken in meervoud, alsof zo iemand deel uitmaakt van de groep van artsen die levens redden.
Ja, ik ben tegen die wet. Ik ben namelijk vóór artikel 11 van de Grondwet. En ík voel wél compassie met de twee miljoen laaggeletterden die natuurlijk nooit met hun DigiD in de hand hun echte eigen keuze gaan vastleggen. En ik vind het stuitend dat een instituut als de Eerste Kamer, dat is opgericht om te voorkomen dat wetten die in strijd zijn met de Grondwet ooit ondertekend worden door de koning, in meerderheid in jouw mooie praatjes is getrapt.
Maar de echte kanker is dat jij in het hoofd van mensen als Bert Kortekaas bent gaan zitten en dat die nu iedereen vanaf hun moral high horse kunnen toevoegen dat ze in nood éigenlijk geen recht hebben op organen als ze tegen jouw wet zijn.
Dat soort volk, Pia, ik kóts er op.
En als ik ze dan uit beleefdheid antwoord geef en zeg dat ik al jaren donor ben, houden ze hun pedante smoelwerken dicht.
Dan kan er geen ‘sorry’ van af.
Waarom niet? Omdat ze vinden dat ze helemaal niets fouts gezegd hebben!
Het gaat ze namelijk niet eens om het ‘voor wat, hoort wat’-principe. Het is nog erger. Ze zijn van de meningengestapo. ‘Ben jij het niet met mij eens, dan krijg jij van ons geen donormateriaal’.
En nu loop ik, donor die tegen jouw wet is, dus de kans dat als ik kom te overlijden mijn lever, mijn longen en mijn nieren naar mensen als Bert Kortekaas gaan.
Terwijl mensen als Bert Kortekaas eigenlijk vooral baat hebben bij mijn verstand.
En bij mijn hart.
Groet,
JanD
