Beste Ans,
Vorige week donderdag werd je Turkije uitgezet.
Je weigerde de media te woord te staan.
Vorige week vrijdag had je een afspraak met ANP-fotograaf Niels Wenstedt om een serie voor de ANP-database te maken.
Gisteren deed je een (klein) rondje schrijvende en audiovisuele pers, met als apotheose een interview in Nieuwsuur.
Strak geregisseerd.
Wie zich niet echt in de feiten verdiept heeft, zag en hoorde een journalist wier leven in haar nieuwe vaderland Turkije verwoest is doordat het Nederlandse Openbaar Ministerie valse informatie over haar gedeeld heeft met de Turkse autoriteiten. En die volkomen terecht schadevergoeding eist van de Nederlandse staat voor ál het immateriële en materiële leed dat haar is aangedaan.
Ik zit eerlijk gezegd wat anders in de wedstrijd.
Ik zag een berekenende chick.
Een koele kikker.
Iemand die genoot van de camera’s.
Maar misschien ben ik wel bevooroordeeld.
Dat komt dan omdat ik het volstrekt logisch vind dat Financieele Dagblad-hoofdredacteur Jan Bonjer geen artikelen meer van je wil kopen.
Dat ik het stuitend vind dat je, toen je ex opdook in De Balie en herkend werd als IS-terrorist én toen hij later werd opgepakt, je opdrachtgever niet informeerde.
Dat ik het stuitend vind dat je, nu hij inderdaad een hoge officier van de uit Al-Quaida voortgekomen terreurgroep Al-Nusra lijkt te zijn geweest en niet voor niets in de EBI in Vught zit, nog altijd de vermoorde onschuld speelt (en het voor hem opneemt).
In het beste geval ben je een naïef kipje.
Maar als dat zo was geweest, had je niet zo’n strak geregisseerde mediastrategie gekozen. En had je niet zo stuitend zelfgenoegzaam in de camera’s van Nieuwsuur gekeken. En had je het wel uit je hoofd gelaten om een schadevergoeding van de Nederlandse staat te eisen omdat jíj het slachtoffer zou zijn.
Dus ik geloof je niet.
Voor geen meter.
Groet,
JanD
