Beste mevrouw Ollongren,
Zette ik gisteren het wekelijkse ‘Gesprek met de minister-president’ op de Regeringsomroep aan.
Meteen misselijk.
Toch bleef ik even kijken, want u had aangekondigd vanaf februari –niet toevallig vlak voor de eerstvolgende verkiezingen- een ‘campagne tegen nepnieuws’ te beginnen. En ik ben nog zo’n gek die vindt dat de grootste verspreiders van nepnieuws, politici, vooral met hun Orwelliaanse tentakels van (social) media moeten afblijven. Dus als ik uit uw mond het woord ‘nepnieuws’ hoor, zit ik meteen rechtop.
Wat zei u tussen alle ingestudeerde zinnetjes over ‘mediawijsheid’ en ‘duidelijk maken hoe social media werken’ door over het dwingen van social media-platforms als Facebook en Twitter en internetproviders tot censuur?
“Daar is natuurlijk in Europa discussie over. Moet je zoiets nou via wet- en regelgeving afdwingen of kun je daarover afspraken met elkaar maken? Wij hebben in Nederland vooralsnog de lijn dat we denken dat de afspraken over transparantie goed kunnen werken. Sommige Europese landen denken daar anders over, die hebben daar wel wet- en regelgeving over. Als het niet genoeg is, dan moeten we dat hier natuurlijk niet uitsluiten. Maar zover zijn we nog niet.”
Wow!
De goede verstaander weet genoeg.
“Vooralsnog”…
“Nog niet”…
In Frankrijk kunnen volgens de wet nu al websites die de overheid onwelgevallige content plaatsen op zwart… In Duitsland kunnen social mediaplatforms nu al boetes tot 50 miljoen euro krijgen als ze door de overheid gebrandmerkt ‘nepnieuws’ (en gebruikers) niet snel genoeg verwijderen…
En in Nederland gaan we dus ook keihard die kant op.
Wet- en regelgeving invoeren voor de komende twee verkiezingen lukt net niet meer, maar reken maar dat u daarna de sloop van de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van meningsvorming in eendrachtige samenwerking met Brussel verder in gang gaat zetten.
De burger moet worden geknecht.
Ik ben echt met de dag blijer dat wij op 30 januari 2018 ons papieren verzetskrantje lanceerden.
U kunt het niet op zwart zetten, zoals een online ‘krantje’.
U kunt onze postduiven niet tegenhouden, zoals bij een online ‘krantje’.
U kunt niet zien wie onze leden zijn, zoals bij een online ‘krantje’.
Die lancering had trouwens plaats in het voormalige Nederlands-Israëlitisch Meisjesweeshuis in Amsterdam. Een pand dat op 10 februari 1943 haar functie verloor, omdat dankzij de toenmalige bezetter de laatste bewoonsters ‘vertrokken’, naar de gaskamers.
Vergeleken daarmee is censuur natuurlijk peanuts.
Anderzijds: je moet als overheid érgens beginnen.
Kijk maar:
Groet,
JanD
PS. Als uw ‘soldaten’ ooit de oprit naar onze redactiekelder in Eesterga betreden, wacht ik ze met alle plezier op. Met de riek. In mijn gele hesje. Liever dood dan slaaf.
