Beste Dominique,
Welkom in onze wereld.
Die van mensen die niet als chef van de parlementaire redactie van de NOS denken dat het Binnenhof Nederland is.
Die van mensen die wel dagelijks contact hebben met keurige, doodnormale, maar vreselijk bezorgde burgers (en met minder keurige).
Je kreeg dus thuis een internetmonteur op bezoek.
En die vertelde jou wat mensen buiten jouw bubbel al een jaartje of wat weten.
En je dacht: laat ik dat eens met de wereld delen.
En je twitterde: “Kreeg zojuist internetmonteur langs. Werkt in heel Noord-Holland, maar kan geen huis krijgen. 6 jaar ingeschreven. Zo schrijnend. ‘Alle nieuwe woningen gaan naar asielzoekers’, zei hij.”
Ik vond het een vrij feitelijke tweet van je.
Ik hoor die verhalen ook.
En zes jaar is nog kort. In Amsterdam mag je die zes rustig met twee vermenigvuldigen. Of met drie. En als het GroenLinks van Rutger Groot Wassink nog een tijdje aan de macht blijft, binnen no time met vier.
Ik vond het een vrij menselijke tweet van je.
Natuurlijk is het schrijnend dat iemand die gewoon werkt voor zijn centen, iemand die zorgt dat jij een beetje behoorlijk internet in je huis hebt, dakloos is.
En ik vond het een vrij neutrale tweet van je.
Ja, hij gaf als reden voor het feit dat hij niet aan een huis geholpen werd dat asielzoekers voor gaan. Ook dat is waar. Statushouders, en –in de meeste gemeenten- zwangere vrouwen die op straat staan en een enkel ander potentieel krepeergeval gaan voor.
Dus je tikte een keurig tweetje.
En wat er toen gebeurde op het open riool dat Twitter heet…
Als aasgieren dook het tuig bovenop je!
Eerst ene Ilse: “Erg journalistieke tweet #not Valt me erg tegen dat je meedoet aan dit klakkeloze en domme framen, je weet hopelijk beter”.
Jij dacht: ik leg het even uit én ik maak van mijn internetmonteur even een mens.
Dus jij twitterde weer: “Ik vertel slechts wat hij zei. Hij voegde er trouwens aan toe dat hij asielzoekers ook een huis gunt. Maar hij is dakloos en wordt niet geholpen, zei hij. Heeft niets met framen te maken.”
En toen was er geen redden meer aan, Dominique.
Want toen meldde zich vanuit Irak de KOZP-activiste en PKK-fangirl Fréderike Geerdink. En als de KOZP-activiste en PKK-fangirl Fréderike Geerdink zich meldt, dan weet je: oei!
KOZP-activiste en PKK-fangirl Fréderike Geerdink is namelijk tegenwoordig de Raad van de Journalistiek, het Genootschap van Hoofdredacteuren, het Openbaar Ministerie, de rechtbank, het Gerechtshof én het Europese Hof van Justitie ineen (en zou ze in God geloven, dan kon die er ook nog wel bij).
En verdomd: “ik vertel slechts wat hij zei’ is geen excuus. Kun je alle onzin wel commentaarloos quoten.”
En even later: “Dominique van der Heijde laat hem zonder debunk asielzoekers de schuld geven.”
Als KOZP-activiste en PKK-fangirl Fréderike Geerdink zich vanuit Irak meldt, dan weet je één ding zeker: dan wordt het leger werkgeversbellers geactiveerd. De enige vraag is: wie is de eerste?
Verdomd als het niet waar is: Sidney Smeets.
In het dagelijks leven advocaat op het kantoor van Gerard Spong, in zijn vrije tijd een vuile, vieze smerige pisnicht (dat laatste woord natuurlijk in de overdrachtelijke zin, want ik heb gelukkig geen idee of Smeets het met mannen, vrouwen, in betweens, jongens, meisjes of de kat van de buren doet).
Smeets twitterde: “Hmmm als ik de @NOS was zou ik eens heel kritisch naar deze tweet kijken… Zelfs de PVV gaat ermee aan de haal’.
Enfin.
Jij had ook eens een Wierd Duk-dagje.
Dat je zelf, majestueus, afsloot met: “Had ik al verteld hoe blij ik ben dat mijn internet het weer doet?”
Overigens: KOZP-activist en PKK-fangirl Fréderike Geerdink vond in haar nieuwe woonplaats in Iraaks Koerdistan (tussen het schelden op iedereen in Nederland die ook maar érgens een millimeter anders over denkt dan zij door) na drie jaar kost en inwoning bij onder meer de PKK moeiteloos een huurhuis. Voor 300 euro…
Voor 300 euro per maand…
Groet,
JanD
