Lieve Jennis!
Had ik je al verteld dat ik 35 punten op de Autismetest van psycholoog Simon Baron-Cohen van de Universiteit van Cambridge heb gescoord?
Zegt jou misschien niet zoveel, maar waar ik mezelf doodnormaal vind, denkt meneer Baron-Cohen daar dus heel anders over. “32 tot 50 punten is heel hoog”, schrijft hij. “De meeste mensen met Asperger Syndroom of Hoog Functionerend Autisme scoren rond de 35”.
Ik heb daar in mijn werkleven geen last van, eerder gemak. Elke dag om 7.01 uur stipt een Briefje van Jan online, elke dag om 9.09 uur stipt een columnpje van 99 woorden, altijd mijn deadlines halen – het een (die 35 punten) zal het ander (discipline) niet in de weg zitten. En zonder mezelf nou overdreven hard op de borst te slaan, want Hoog Functionerend Autisme krijg je ook maar van je ouders mee, denk ik dat mijn manier van kijken en denken ook niet echt in de grijze muizen-categorie valt, wat af en toe leidt tot aardige stukkies.
Alleen: privé heb ik er wel last van.
Eén van de dingen waarin ik mezelf namelijk niet kan beheersen is: eerlijk zijn. Ik kan moeilijk op mijn tong bijten. Ik kan moeilijk toezien dat een Tweede Kamerlid waarmee ik bevriend ben bijvoorbeeld tegen de weigerambtenaar stemt, omdat ze daarmee de coalitie redt, en dan mijn bek dicht houden en een stukje schrijven over ‘RTL Boulevard’. Ik kan moeilijk toezien dat een minister waarmee ik bevriend ben de Nederlandse krijgsmacht ontmant, to say the least, en dan een stukje schrijven over ‘Boer Zoekt Vrouw’.
Dus ik kan nu, nu dat bevriende Kamerlid en die bevriende minister leider van de VN-missie in Irak is en werkelijk van élke ontmoeting met mannen met baarden foto’s deelt op haar timeline, behalve van die ene ontmoeting met de Iraanse ambassadeur Iraj Masjedi (rara, hoe komt dat?) weer niet wegkijken van wat ik zie gebeuren en een vrolijk stukje schrijven over ‘Heel Holland Bakt’.
Want ik heb die 35 punten op de Autismetest niet voor niks.
Dus, godverdomme, Jennis, wáárom buig jij voor die haatbaarden die vrouwen in de cel gooien en zelfs laten verdwíjnen omdat ze wéigeren een hoofddoek te dragen en draag je zelf wél zo’n kopvod?
Waarom moet ik wéér testen of onze vriendschap, die begon vlak nadat je op de cover had gestaan van het blad waarvan ik toen hoofdredacteur was, bestand is tegen mijn sociale onvermogen?
Want ik wil natuurlijk wel graag een wijntje bij je komen drinken in Bagdad binnenkort.
En daarvan een foto op de socials gooien ;-)
Dikke kus!
JanD
PS. Aan de andere kant verstoot ik jou ook niet ondanks je relatie met jeweetwel. Dus het zal wel échte vriendschap zijn.
