Jelle,
Ton F. van Dijk, die in een interview namens HP/De Tijd vorige maand een inkijkje gaf in wat jij vorig jaar aanrichtte met je #metoo-beschuldiging in de richting van tv-producent Gijs van Dam, riep jou gisteren op tot ‘zelfreflectie’.
Die oproep kwam nadat je eergisteren de publiciteit had gezocht door je advocaat te laten melden dat je vervolging van Van Dam niet ging afdwingen via een Artikel 12-procedure, omdat je “een punt wenst te zetten achter deze hele affaire” en omdat je “je doel had bereikt”.
Gijs van Dam, die jou nog altijd wegens smaad en laster wil laten vervolgen (om het daarna ongetwijfeld privaatrechtelijk af te maken met een schadeclaim van Amerikaanse proporties), besloot daarop bij Jeroen Pauw te gaan zitten.
Nog voor hij daar een woord had gezegd, bleek uit een verklaring van jou op internet dat je de oproep van Ton F. van Dijk niet gelezen had.
Want waaruit bestond jouw zelfreflectie?
“Ik heb geen enkele behoefte aan medelijden. Voordat ik de brief publiceerde besloot ik elke soort ellende die hieruit kwam voor lief te nemen. De serie, die ik volgens Plasman heb gepromoot met deze affaire, was de slechtst bekeken serie in mijn carrière. Verzoeken voor lezingen zijn opgedroogd. Dat is begrijpelijk: als journalist is je geloofwaardigheid cruciaal. Als je bent weggezet als leugenaar word je nou eenmaal minder snel uitgenodigd. De theatervoorstelling waar ik momenteel door het land toer trekt overwegend zalen die voor de helft of voor een kwart gevuld zijn. In tegenstelling tot de vorige voorstelling in 2016.”
Dat is geen zelfreflectie, dat is vol in de slachtofferrol duiken.
Ik kan je trouwens wel uitleggen hoe dat komt, die slecht bekeken serie en die steeds leger wordende zalen.
De deugmedia, Trouw en DWDD voorop, laten zich maar al te graag door BN-achtigen uit hun kaartenbak zoals jij gebruiken om mee te werken aan het slopen van iemand die ze niet nodig hebben in hun jacht naar meer lezers en kijkers. Die knuffelden je juist zo hard dat je toch al niet geheel realistische zelfbeeld nog verder wordt opgepoetst.
Maar de mensen die jouw series moeten bekijken of tegen betaling naar jouw theatervoorstelling moeten gaan, gewone Nederlanders met een degelijk rechtvaardigheidsgevoel en een ontwikkelde bullshit-detector, die staan er wat anders in.
Als die een rat willen zien, gaan ze wel naar de dierenspeciaalzaak.
Je schreef in je verklaring gisteren ook nog: “Mijn leven is net zo goed in de war geschopt door mijn mond open te doen.”
Dat klopt.
Je had vorig jaar inderdaad beter je mond dicht kunnen houden toen je dacht handig te kunnen meeliften op de #metoo-hype en de naam van Gijs van Dam lekte naar minimaal de redactie van Trouw en oud-collega’s uit je Barend en Van Dorp-tijd.
Maar het was nóg beter geweest als je vijftien jaar daarvóór je mond had dichtgehouden. Namelijk toen je ‘m als 24-jarige op een hotelkamer in Scheveningen met een bezopen kop liet vullen met de leuter van de toen 25-jarige productiemedewerker die je tot de dag van vandaag met medewerking van Matthijs van Nieuwkerk-achtigen aan het slopen bent.
Je wenst –blijkbaar met een laatste trap na in je verklaring van gisteren– een punt achter deze hele affaire te zetten.
Ik heb nieuws voor je.
Daar ga jij niet over.
Daar gaan het Gerechtshof en Gijs van Dam over.
Ik denk dat de laatste met een crowdfunding-actie om zijn advocaatkosten te betalen inmiddels aardig zou kunnen scoren.
En dat is niet omdat híj zo sympathiek op iedereen overkomt…
Denk daar maar eens over na als je jezelf in de spiegel staat te bewonderen.
Groet,
JanD
