Meneer Pechtold,
De laatste honderd jaar is Rotterdam nogal vaak door rampspoed getroffen.
Ik denk aan de kampioenschappen van Dinges in 1919, 1931, 1932, 1934, 1937, 1939, 1947, 1957, 1960, 1966, 1967, 1968, 1970, 1972, 1973, 1977, 1979, 1980, 1982, 1983, 1985, 1990, 1994, 1995, 1996, 1998, 2002, 2004, 2011, 2012, 2013 en 2014.
Aan 11 mei 1938, toen een in aanbouw zijnde muur op voetgangers viel en er zeven doden te betreuren waren.
Aan 14 mei 1940 natuurlijk, toen de moffen met hun bombardementen zo’n 800 Rotterdammers vermoordden en er 80.000 dakloos maakte.
Aan 31 maart 1943, toen bij het bombardement op Rotterdam-West 401 doden vielen.
Aan 16 augustus 1945, toen bij de Vlootdagen op de HMS Onslow vuurwerk explodeerde en vijf toeschouwers en een onbekend gebleven aantal Britse matrozen het niet overleefden.
Aan 5 april 1961, toen een gaslek op de Mathieson leidde tot zeven doden.
Aan 15 juni 1965, toen een scheepsbrand op de Ronastar zestien opvarenden het leven kostte.
Aan 11 februari 1972, toen het logementsschip Jan Elshout bij de RDM in brand vloog en acht mensen het niet konden navertellen.
Aan 2 januari 1980, toen een woningbrand aan de Oleanderstraat elf slachtoffers opleverde.
Aan 24 juni 1981, de scheepsbrand op de Agios Ioannis…
Aan 23 november 1989, de woninbrand in de Grasstraat…
Aan 13 december 1991, de explosie in een opslagtank bij DSM Chemicals…
Ramp op ramp op ramp…
Maar Rotterdam, mijn geboortestad, is een veerkrachtige stad.
Telkens kwam de stad er weer bovenop.
Rotterdam, zo lijkt het, kan elke tegenslag aan.
Maar dat dacht ik vóór ik zaterdag een interview met uw ex-minnares en de toekomstige moeder van uw derde (of vijfde) kind, Anne Lok, las. Daarin stond dat u haar had laten weten in 2021 burgemeester van Rotterdam te willen worden.
We overleefden branden, explosies, Ajax en de moffen, maar er zijn dingen die zelfs Rotterdam de genadeklap kunnen geven.
‘Burgemeester Pechtold’ is zo’n ding.
Als God bestaat, gaat-ie er voor liggen.
Groet,
JanD
PS. Een even grote ramp voor héél het land kondigt zich trouwens de komende weken al aan: dat Pact van Marrakesh. Zo irritant knap weer hoe Rutte dat er tussen het gezeik over de kleur van Zwarte Piet en de voorspelbare aanslag op een Kerstmarkt ergens in West-Europa eventjes doorheen rommelt zonder zelfs maar een plichtmatig debatje met de Tweede Kamer.
