Vrienden!
Afgelopen zaterdag heeft The Post Offline van 11.30 tot 12.30 uur op het Plein in Den Haag de eerste gele hesjes-demonstratie van Nederland georganiseerd.
Omdat we voelden dat er veel Nederlanders zijn die vreedzaam hun stem wilden laten horen. Die wilden uiten dat de kloof tussen bestuur en bevolking hen te groot is geworden. Die zich zorgen maken over de toekomst van dit land en de volgende generaties. Die normaal nooit de straat opgaan om hun punt te maken.
Die demonstratie was voor alle betrokkenen een groot succes.
Waarom?
Ze vonden elkaar in een gezamenlijk doel: ze willen hún Nederland terug, het land waarover Jochem Fluitsma en Eric van Tijn in 1996 het lied ’15 miljoen mensen’ zongen.
Ze demonstreerden op een plek die er toe doet, in het hart van de democratie, voor het gebouw van de Tweede Kamer.
Ze werden geconfronteerd met een massaal aanwezige politie die zich uiterst fatsoenlijk en zelfs hulpvaardig opstelde.
Ze ontdekten dat demonstraties wel degelijk vreedzaam kunnen verlopen, zonder gevaar voor eigen lijf en leden en zonder dat ze zich de eerstvolgende werkdag hoeven schamen voor hun deelname.
En niet in de laatste plaats: ze leerden uit de verslagen in de mainstream media dat er nog een lange weg te gaan is voor ze niet langer worden geframed als ‘extreem-rechtse gekkies’ en worden erkend als wat ze wel zijn: fatsoenlijke, maar boze burgers.
Frankrijk, waar de Gele Hesjes-beweging begon, is wat dat betreft een goed voorbeeld. Terwijl op de meeste plaatsen in dat land keurig wordt gedemonstreerd, tonen de traditionele Nederlandse media vooral de beelden van de schandalige daden van relschoppers en niet de beelden van massale, vredelievende demonstraties of van politiemensen die hun helm afzetten en gele hesjes-dragers het volkslied zingen.
Hoe nu verder?
Wij hopen dat de manier van demonstreren die vorige week in de redactiekelder van The Post Offline in Eesterga is bedacht en die in Den Haag (op de zangkwaliteit na) perfect werkte zich als een olievlek gaat uitrollen over Nederland.
Dat elke zaterdag om 11.30 uur op drukke plaatsen in Nederland mensen even stil gaan staan, hun gele hesje aantrekken en het lied ’15 miljoen mensen’ van Fluitsma en Van Tijn zingen. Dat ze daarna zingend een rondje lopen en anderen zich aansluiten. En dat dat week na week op steeds meer drukke plekken gebeurt met steeds meer mensen. Vreedzaam, maar duidelijk.
Azijnzeikers zeggen dan, zo is de afgelopen twee dagen wel gebleken: “Ja, maar wat wíllen jullie dan? Wat zijn jullie éisen?” Want je moet nou eenmaal in een krantenkop te vatten zijn. En je moet nou eenmaal ergens tégen zijn (zodat ze je dáárover weer kunnen aanvallen).
En ze vinden dat je met véél moet zijn. Anders stelt het niks voor. Als er bij demonstraties van Kick Out Zwarte Piet drie man en een paardenkop in een groot afgezet vak staan, hoor je ze niet over het gebrek aan draagvlak. Maar als gewone bezorgde burgers niet meteen al de eerste keer met duizend vrouwen en mannen voor het gebouw van de Tweede Kamer staan, dan “stelt het allemaal niks voor”.
Laat lullen!
Een olievlek begint ook klein en op één plek.
De vreedzame Gele Hesjes-beweging in Nederland van mensen die elkaar vinden in het lied ’15 miljoen mensen’ heeft potentie.
De eerste groep, die zaterdag in Den Haag demonstreerde, toonde lef. Die bewees dat het kan. En die snapt dat het groter moet.
Maar ook: dat The Post Offline geen gesubsidieerde activistenclub is, maar in de eerste plaats een klein media-platform met een papieren ‘verzetskrantje’ als middelpunt.
Het moet verder uit de mensen zelf komen. Wij willen ze helpen met tips en draaiboeken en publiciteit op onze actiewebsite en via social media, maar wij organiseren in principe geen bijeenkomsten meer.
Het beste nieuws: twee deelnemers van afgelopen zaterdag hebben de handschoen meteen opgepakt en organiseren zaterdag 8 december om 11.30 uur in Amsterdam en Rotterdam hun eigen ’15 miljoen mensen’-demonstratie (details komen op onze site).
Dát is hoe we het voor ogen hadden. We zullen ze dus steunen waar we kunnen. En we zullen er bij zijn waar we kunnen. Alleen: niet meer als organisator, maar als deelnemer.
In een geel hesje.
Zingend.
Zonder spandoeken, zonder leuzen te schreeuwen en zonder gezichtsbedekkende kleding.
Maar voortaan wél met een bosje bloemen om aan de ongetwijfeld aanwezige politie te geven. Want die kan gezien het jarenlange gesteggel over fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden en de puinhoop die de vorming van de Nationale Politie is geworden wel een sympathiek gebaar gebruiken.
Komende zaterdag dus om 11.30 uur in Amsterdam én Rotterdam.
Mooie tweede stap.
Waar ik zaterdag zelf ben?
Nou, ik denk dat ik nodig weer eens een bakkie moet doen in mijn geboortestad en een patatje moet halen bij Bram ;-)
Even mevrouw Dijkgraaf nog overhalen, maar die is gelukkig niet zo moeilijk…
Groet,
JanD
PS. Rond de lunch verschijnt me nieuwe nieuwsbrief. Met een heerlijk verhaal over een Nederlandse talkshow die mij zaterdag benaderde om langs te komen…
