Beste Willem,
Hoewel ik geen hosmo heb, word ik regelmatig een ‘relnicht’ genoemd.
En ik zeg er meteen bij: ik beken.
Als RTL-baas Erland Galjaard een Haags meisje dat nog te dom is om te poepen (laat staan om een VMBO-diploma te halen en gewoon ergens lekker achter de kassa te gaan zitten) fysiek en mentaal zo uitwoont voor de kijkcijfers dat ze compleet instort, lees ik er (bij de kapper) elke letter over.
Als D66-voorman Alexander P. het met zijn meest uitgestreken smoelwerk doet voorkomen alsof het volkomen normaal is dan je van een oude ‘vrijgezel’ uit Canada een appartementje met uitzicht op zee cadeau krijgt, zap ik (overigens tevergeefs) van Humberto naar Jeroen en van NOS Journaal naar RTL Nieuws om alle juicy details te horen.
En als een Turks kruimeldiefje dat nog geen drie letters fatsoenlijk achter elkaar kan zetten opeens wordt gepresenteerd als groot literair talent uit de stal van Mai Spijkers, de uitgever met de best functionerende neus voor ‘handel’, zal ik niet rusten voor ik zeker drie namen weet van redacteuren die het echte schrijfwerk hebben gedaan. Niet dat ik die namen dan opschrijf, want dat hele toneelspel zorgt er wel voor dat hij op het rechte pad blijft, maar ik wil zulke dingen gewoon wéten. Zodat ik het hardst van iedereen kan lachen als de knEus in kwestie nogal opzichtig een prijs weigert, omdat hij allang weet dat Theodor Holman die gaat krijgen en poppenspeler Mai de extra publiciteit die hij kon pakken met een ‘weigering’ niet wilde laten lopen.
Dus ben ik een relnicht?
Honderd procent.
Vind ik het dus interessant dat jij in de aanloop naar het Eurovisie Songfestival weigert te praten met verslaggevers van het Algemeen Dagblad, de Telegraaf en Story?
Nee.
Het boeit me niet in het minst.
Gewoon lekker doen wat je zelf wilt.
Laat ze allemaal de pleuris krijgen.
Vrij land.
Ja toch?
Met je malle hoedje.
Groet,
JanD
