Stel dat Els Borst om het leven is gekomen door een moordaanslag. Een politieke moord. Op zich onvoorstelbaar, want waarom zou je een vrouw van in de tachtig willen omleggen, maar alles kan. Borst had bijvoorbeeld vijanden in bevindelijk christelijke hoek. Bevindelijk christenen kunnen heel erg boos zijn. En die blijven ook boos. Tot de dood hen scheidt.
Verder was Borst hét gezicht van Paars. Mede dankzij Pim Fortuyn, die Borst al eens vergeleek met iemand die ‘het bloed van onschuldigen aan haar handen heeft’ en zelfs met Bin Laden, omdat ze te weinig deed aan de wachtlijsten in de medische zorg.
Maar als dat de reden is komt die moord wel heel erg postuum. Borst bevond zich ten tijde van haar dood niet bepaald op het hoogtepunt van haar macht.
Then again: we dachten ook ooit zeker te weten dat politieke moorden nooit zullen plaatsvinden in Nederland. Net zoals we ooit dachten dat Nederland écht vrij is van onderdrukking en je dus zorgeloos kunt schrijven en filmen wat je wilt zonder dat iemand je daarvoor afslacht.
Het kan dus, een politieke moord. In dat geval kunnen we alleen maar hopen dat áls de dader wordt gepakt deze niet wordt veroordeeld door dezelfde rechter die ook die andere politiek moordenaar “veroordeelde”.
Volgens die rechter was de moord op aankomend premier Fortuyn namelijk ‘niet van zo’n grote invloed op de democratie dat een straf langer dan twaalf jaar is gerechtvaardigd’.
Aangezien Els Borst geen aankomend premier was, zal haar moordenaar in dat geval na aftrek van voorarrest meteen op proefverlof mogen. Of gewoon in vrijheid worden gesteld als de dader ‘al genoeg is gestraft in de media’ of bijvoorbeeld ‘uit een schaamtecultuur komt’.
Jurisprudentie uit eerdere zaken toont nou eenmaal aan dat politieke moorden ‘niet van al te grote invloed zijn op de democratie’.
Bert Brussen & Ebru Umar schrijven om de dag een column voor ThePostOnline & Fabmagazine.nl.
