brUmar: Martin Bril

Zeg Brussen, moet jij je ook opeens verantwoorden over je Martin Bril-gedrag? Dat je in ruil voor het noemen van wat merken in columns/ tweets/ where ever producten krijgt thuisgestuurd. Er schijnen wat mensen boos te zijn dat Bril zijn leven liet sponsoren. Heilige boontjes die ach en wee roepen. Die maar al te goed weten dat redacties overspoeld worden door producten in de hoop dat er gratis en voor niets over geschreven wordt in alle bladen. Zo zat ik laatst bij een adverteerder tegen wie ik zei dat ze jarenlang appelleerden aan de hebzucht van semi-armlastige redacteuren. Ze waren opgelucht dat iemand het eens zo duidelijk uitsprak: de hebzucht van tikmeisjes en -jongens.

Bril was dus zo’n hebberig tikjongetje. Tik-man. En nu krijg ik opeens de vraag of ik te koop ben en word ik ervan beschuldigd dat ik betaald zou worden voor het noemen van merken in mijn tweets, columns en stukjes. Nou. Laten we eens wat merken noemen.

Om te beginnen met de spullen die ik regelmatig krijg:

1. Boeken en cd’s –  Pfff het is niet aan te slepen! En ik heb er zo’n hekel aan! Ik hoef al die cd’s niet en al die muzieklinkjes hoef ik ook niet! Ik ben merken- en artiestentrouw. Voor mij geen singer-songwritergedoe. Daar ben ik te oud voor. Adele. Dat wil ik graag hebben. Of Abba. En qua boeken: ach. Soms gaan ze mee in de koffer naar Turkije. Vaker geef ik ze weg. Een enkele keer vraag ik expliciet wat aan omdat ik benieuwd ben. Net zo vaak loop ik echter even een boekhandel in – o nee, dat is niet waar. Bij de Ako op Sloterdijk kom ik – laatst kocht ik daar Opzij – bij de AKO op de Beethovenstraat ook – ik kocht er een boek van Bram M. En op Schiphol koop ik me altijd lens. Omdat het kan. Verder zijn idd mijn meeste boeken gratis.
2. Toneelkaartjes – Cabaret, musical, concerten: wat dit betreft ben ik een freeloader. Soms word ik uitgenodigd door de artiesten zelf (thanks Erik, Thomas, thanks mensen!), regelmatig vraag ik zelf om kaarten, vooral van musicals. Ik vind het leuk en ik ben er erg blij mee. Vaak heb ik de artiesten geïnterviewd en ben ik benieuwd geworden naar hun werk. Dat vind ik het leukst: de artiest spreken en naar zijn optreden gaan.

En dan hebben we het wel gehad met mijn freeloaderschap.

Nu even de wederdienst:

Die is er meestal niet. Zelden schrijf ik over optredens, behalve die ene keer over Acda en de Munnik in de Kleine Komedie. Dat werd ik gelukkig van en dan deel ik het graag. Vanuit een concertzaal wil ik er nog wel een tweet uitgooien maar ja, je hebt het over mij. Ebru Umar, ik tweet ook over mijn Haagen-Dazs ijsje dat ik zelf betaal dus zo’n tweet vanuit de Ziggo Dome over Holland zingt Hazes moet kunnen. Geen idee van wie ik die kaarten had trouwens. Maar ze waren wel gratis. Die Dré viel trouwens erg in de smaak bij mij en m’n homo vriend. En Jeroen van de Boom was indrukwekkend.

Waar ik NIET voor betaald krijg:

1. Tweets over mijn Quooker.

Echt, ik word hier een beetje moe van. Ik heb al sinds 2006 een Quooker en ik ben er idolaat van. En toen ik verhuisde had ik gewoon een nieuwe nodig. Supertof dat er nu een 3-in-1 kraan is, dat wil zeggen één met warm, koud en kokend water. Nog toffer dat Walter Peteri, de mede-eigenaar van Quooker een schoolgenoot is: ook hij heeft eindexamen gedaan op het Erasmiaans Gymnasium en samen hangen we aan de Wall of Fame aan de Wytemaweg in Rotterdam (ja, grappen mogen). Dus zo gek is het niet dat hij me korting gaf op zijn product – thanks! Bij een verbouwing is elke cent korting welkom hoor. Wat nóg fijner was, is dat hij een monteur op vrijdagavond laat langs stuurde om het apparaat te installeren. Dat had ik verkeerd geregeld en Walter belde zijn topmonteur in 020 die echt meteen kwam. Kijk: dát is fijn en dat komt niet door twitter ofzo maar door het feit dat we Rotterdammers zijn.

2. Tweets over Interpolis

Tot mijn verbazing keert Interpolis een waterschade tot op de cent uit. Dat vinden jullie misschien normaal maar na mijn ervaringen met ING (U is Turk, U woont in het verkeerde postcodegebied, U bent beroofd in Turkije en no way dat U voor 15 mille aan sieraden kunt bezitten dus we komen 1. Eerst ff controleren, 2. U uitmaken voor leugenaar, 3. Niet uitkeren want o nee, u zou best wel eens zoveel sieraden kúnnen hebben maar 4. U was niet met vakantie, nee U was op zakenreis. U had een andere verzekering moeten hebben. LUL. DE. BEHANGER. Klote ING). Dus ik ben lyrisch over interpolis. Ik wilde geeneens een schademelding doen maar mijn vriendinnen zeiden allemaal: doe nou maar. Vervolgens kwam er een expert (ik blijf een Turk in het verkeerde postcodegebied uiteraard) maar die zei meteen dat ‘ie wél ging uitkeren. Tja, seeing is believing dus echt haast had ik niet. Maar vandaag kreeg ik de mail: u krijgt bedrag XYZ overgemaakt. En dat bedrag is aanzienlijk. Wow. Ik zou bijna nog wat verzekeringen afsluiten. Bij Interpolis.

3. Tweets over UPC/ Miele

Waarschijnlijk ben ik de enige tevreden UPC klant en ik heb heus wel in de gaten dat ik meteen geholpen wordt bij ellende. Maar ik vind de UPC twitterservice TOP. Binnen drie minuten bellen ze als ik iets over UPC tweet. Of Miele. Het verschil tussen UPC en Miele is dat de kabelboer het probleem wél oplost en Miele stikt in haar arrogante houding. Ik bedoel: waarom zou een vaatwasser van 1300 euro de vaat schoon moeten wassen?! Dat zijn wel erg hoge eisen die je aan een product stelt!

Waar ik voor betaald zou willen krijgen:

1. BMW rijden. Of Mercedes.

Zo. Kinderhand is snel gevuld. Beetje lange Brumar dit Brussen maar ja, Bril nadoen is dan ook een kunst. Zeggen ze.