Steun de verslaggeving van Chris Aalberts via crowdfundingplatform Voor de Kunst, voor meer verslaggeving over de Haagse en lokale politiek in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2018. Doneer hier.
Dat het geen goed idee is semi-bekende Nederlanders politiek commentator te laten spelen, werd gisteren weer eens duidelijk toen Waldemar Torenstra – dat is een acteur – in Pauw zijn gedachten liet gaan over de bekladding van de deur van het huis van Thierry Baudet. Deze week bekladde het Radicaal Anarchistisch Feministisch Front Baudets voordeur met een anarchistisch teken en een vrouwensymbool. Torenstra wilde graag kwijt dat het ‘rommel’ was en dat ‘het geld kost’ maar “Baudet doet stevige uitspraken, dan vind ik dat je een reactie kan verwachten.”
Torenstra had het niet over ‘de volgende stap’ want een actie in huis is ‘een duidelijke grens’. Hij vindt de bekladding ‘niet normaal maar ook niet verschrikkelijk’. Hij trok er even een gek gezicht bij. “Ik ben geen voorstander ervan maar ik vind het niet zo heel erg. Ik vind het wel meevallen.” voegde hij toe. Zie hier de verschuivende norm rond intimidatie en bedreiging. Hoe moeilijk is het te zien dat tegenstanders van Baudet met hem in debat moeten gaan? Anne-Fleur Dekker snapt die norm al helemaal niet.
De vraag is natuurlijk: zou het helpen om symbolen op de deur van Baudet te kalken? Het antwoord is: intimidatie werkt. Misschien niet in dit geval, maar in veel andere gevallen wel. Het probleem van leeghoofden als Torenstra en Dekker is dat ze zich nog nooit in zo’n situatie hebben ingeleefd en daar kennelijk ook niet toe in staat zijn. Vooral bij Dekker is dat raar, want zij zal toch ook weleens onaangename of ronduit walgelijke reacties krijgen. Wat betekent intimidatie? Wat voor gevolgen heeft dat?
Ooit stond ik op een partijcongres van de partij van Jan Roos, het inmiddels opgeheven VNL. Een jongen vloog me bijna naar mijn strot omdat ik kritische vragen stelde. Een medewerker van VNL had een helder moment, stapte er tussen en zorgde ervoor dat er niks gebeurde. Al met al een heel onschuldig voorval: er was geen schade, het was te klein om ophef over te maken en aangifte doen zat er ook niet in. Het enige effect: je staat als verslaggever met je bek vol tanden, simpelweg omdat je zoiets niet verwacht. Toch even wat minder kritisch doen, was mijn eerste gedachte.
Iedereen met enig inlevingsvermogen weet dat het bovenstaande voorbeeld heel onschuldig is vergeleken bij wat de anarchistische feministen Baudet flikken. Het gaat in dit geval om anonieme lieden die Baudet elke dag op straat kan tegenkomen, die intimidatie niet schuwen en die ook alvast hebben laten weten dat ze zijn adres hebben. Uit hun verklaring blijkt bovendien dat Baudet eigenlijk alleen maar foute standpunten heeft, dus daarmee is ook duidelijk wat hij kan doen om dit soort acties te ontlopen: zich terugtrekken uit de politiek en uit het hele publieke domein.
In het publieke debat wordt vaak vergeten onder welke enorme druk publieke personen per definitie staan: continue aandacht, geen privacy, een enorm volle agenda en enorme verwachtingen van de achterban. Juist bij dit werk kun je geen actievoerders met verf gebruiken. Publieke personen verdienen – net als iedereen – een huis waar ze niet worden lastiggevallen en waar hun voordeur dus ook niet wordt ondergekalkt. Ook Waldemar Torenstra en Anne-Fleur Dekker niet.
Wat zou intimidatie als deze verder voor effecten hebben? Ook hier missen actievoerders en goedpraters reflectie op wat ze doen. Sinds de moord op Pim Fortuyn weet iedereen dat politiek geweld in Nederland voorkomt. Dat heeft zo zijn gevolgen.
Velen vinden het een smerig idee, maar bedreiging en intimidatie leveren ook maatschappelijke steun op. Vraag het maar na bij de aanhang: bedreigingen laten het belang van de FVD-boodschap zien. Het feit dat Geert Wilders om zijn meningen wordt bedreigd, is voor zijn achterban de perfectie illustratie van zijn gelijk. Als de islam niet gevaarlijk zou zijn, waarom moet Wilders dan al ruim tien jaar met beveiligers over straat? Iedereen die voor de vrijheid van meningsuiting is, zit sinds gisteren meer dan ooit in het kamp van Baudet.
Het is te hopen dat Baudet niet hetzelfde lot zal ondergaan als Wilders, maar als hij met beveiligers over straat moet, kan iedereen zien dat zijn waarschuwingen over links belangrijk zijn én een feitelijke grond hebben. Wil je Baudet’s ideeën niet in de kaart spelen, blijf dan met je poten van hem en zijn huis af. Anders vergroot je slechts de kans dat hij nog eens premier wordt.
