‘P&W heeft de hele week kijkcijfers als nooit tevoren’, twittert eindredacteur Herman Meijer van Pauw en Witteman op 16 oktober. Alle Nederlandse nieuwsrubrieken en talkshows zijn in de greep van de deconfiture van de DSB bank. Een realitysoap van de bovenste plank, met echte slachtoffers en echte schurken, die vaak onverhoeds en soepel van rol wisselen. Alles draait om imago. Ook is er een nieuw soort BN’er: de DSBN’er. Bijvoorbeeld mevrouw Paula Smit, de voorzitter van de ondernemingsraad van DSB die al twee keer bij P&W zat.
Een ander goed voorbeeld van een DSBN’er is Pieter Lakeman. Voorheen was hij zelden op tv te zien maar sinds zijn startschot voor de DSB-bankrun op 1 oktober, is hij niet meer van de buis af te slaan. Onkreukbaar legt hij keer op keer uit dat zijn oproep tot het weghalen van spaargeld alleen maar goed is geweest en dat hij niet begrijpt waarom mensen boos op hem zijn, want Scheringa is toch de enige echte schurk, enzovoort. Wat de interviewer ook zegt of vraagt, Lakeman houdt voet bij stuk en blijft in zijn rol van onbuigzame, van eigen gelijk overtuigde belangenbehartiger van circa 1500 mensen die aangesloten zijn bij zijn stichting Hypotheekleed. De hel dat zijn de anderen.
Op donderdag 15 oktober was hij te gast bij De Wereld Draait Door waar hij mocht aanschuiven tegenover tafeldame en emo-kijkcijferkanon Yvon Jaspers. En Yvon bleek in vorm. Hoewel haar bijdrage in het begin van het programma wat schraal was – ze zei niet veel – knalde ze er keihard in tijdens het gesprek met Lakeman. Matthijs van Nieuwkerk probeerde van alles om de koppige onvermurwbaarheid die Lakeman zo consequent volhoudt in al zijn media-optredens, te doorbreken. Hij vroeg of hij geen meededogen had met de DSB-medewerkers, of hij niet ook maar een seconde verlegen was geweest om de ellende die hij veroorzaakt had. Maar Lakeman boog noch barstte. Wat hij gedaan had was namelijk GOED.
Toen kwam Yvon. Zij snapte er niks meer van, zei ze. Ze had voor deze week nog nooit van hem gehoord, ‘maar nu praat iedereen over u omdat u een bank heeft omgegooid’.
‘Hoe voelt dat?’ vroeg ze. ‘Nou’, zei Lakeman, ‘ik ben gewoon met mijn werk bezig’.
Maar Yvon beet door: ‘Heeft u daar geen enkele gedachte bij?’
En toen werd-ie kwaad. De onbuigzame strijder voor al uw hypotheekleed sloeg keihard op de tafel en riep: ‘Ja, ik denk aan 100.000 slachtoffers!’
Oei. Stilte in de zaal.
‘Maar u vertegenwoordigt toch geen 100.000 mensen’, zei Van Nieuwkerk.
En met de vraag ‘vindt u het eigenlijk niet jammer dat Scheringa nog leeft?’, duwde hij de dolk nog wat dieper in de spartelende belangenbehartiger. We zagen Lakeman live imploderen. Slachtoffer van zichzelf.
