Lang leve deze regering! Wat een heerlijkheid om eindelijk verschoond te blijven van blije eikels in de kersverse ministersploeg. Natuurlijk hebben we aanvoerder Mark Rutte, maar die tellen we niet mee, want die acteert alleen een blije eikel (en dat doet hij heel competent). Het zalige van de complete uitdunning van de blije eikel in de Trèveszaal, is dat er eindelijk politiek gevoerd wordt zonder goedgelovigheid als leidraad. Dat was hard nodig. Jarenlang hebben we geleefd onder de dictatuur van illusies en goede bedoelingen, die zich met bovengemiddelde energie op elk probleemgeval en elke hardcore crimineel stortte vanuit het idee dat we – zet de geldpers maar aan! – tijd en pecunia moesten ‘investeren’ in resocialisatie, reïntegratie van alles en iedereen, omdat er, jammer genoeg, in het universum van de blije eikels nooit een moment van opgeven bestaat en ze elke afwijking of vorm van onwil zien als een smet op hun blazoen.
Blije eikels hebben het dan ook tot in den treuren over ‘omgaan’ met iets, of over emoties die je kunt ‘parkeren’ of over ‘oplossingsrichtingen’ als elke ziende met twee ogen concludeert dat alle straatjes doodlopen. In al zijn onvermoeibare drift om steeds maar te blijven geloven in het meest onwaarschijnlijke, is de blije eikel annex gemiddelde politicus de afgelopen decennia naar een Sinterklaas uithangende bemoeial getransformeerd, die elementaire logica, gezonde schaalgrootte en het evenwichtige verband tussen straf en beloning uit het oog heeft verloren.
Sprookjesbosidee
Om de verwoesting te tonen die de klasse der blije eikels heeft aangericht, hoef je alleen maar naar het hoger onderwijs te kijken, of beter: wat zich jarenlang hoger onderwijs heeft genoemd. Vanuit het sprookjesbosidee dat iedereen uitnemende talenten heeft en die ook nog eens vanzelf boven komen drijven (hoe naïef kun je zijn?), zijn compleet lege vleeshallen opgeleverd waarin hbo’ers hun eigen projecten in elkaar mochten knutselen. En is er een losgezongen klasse van tonnen incasserende vleeshalbeheerders ontstaan, die bij haperende productie vanuit hun directievertrekken wat diploma’s naar beneden gooiden. En zo hun quota opkrikten voor de toezichthouders, die bij het strooibeleid welwillend een oogje dichtknepen. Blije eikel Plasterk stond erbij en keek er goedkeurend naar. Of neem de kredietcrisis: een product van internationale makelij, maar volgens de deskundigen in essentie terug te voeren op de blije eikel Bill Clinton, die bedacht dat bezittingsloze burgers niet mochten bestaan en dus ging hij als brooddronken feestneus over tot het gratis en voor niets verstrekken van hypotheken. Ik durf te stellen dat achter de glimlach van elke blije eikel een ramp bezig is zich te voltrekken.
Denk voor het gemak nog even aan Máxima, aan hoe zij als blije eikelin en vanuit een potsierlijk kosmopolitische wij-zijn-allen-één-gedachte verkondigde dat ‘de Nederlander niet bestaat’. Wanneer zulke zwevers annex eikels (teveel) macht krijgen, zul je geen liefdevolle en veilige maatschappijen creëren maar – precies het tegenovergestelde – ondoorzichtige bendes waarin het recht van de sterkste geldt. Leestip: sla eens een boek van Michel Houellebecq open.
Gif in de samenleving
De grootste leugen die de blije eikels in de komende verkiezingscampagne gaan uitspelen, is dat het allemaal om geld zou gaan. En dat Nederland zogenaamd ‘stuk’ wordt bezuinigd. Als er één ding is waar de blije eikels de werkelijke problemen jarenlang mee verdoezeld hebben, dan is dat met… géld! Want waar geld is, daar vliegen managers op af. En waar managers opduiken ontstaat de rust van de graftombe; wordt de passie en de authenticiteit van mensen gedoofd. Die 18 miljard bezuinigingen (die wat mij betreft nog mager zijn) zullen hier en daar heus pijn gaan doen, maar de mensen per saldo dichter bij hun ware missie in het leven brengen, wat die missie of wat dat talent ook inhoudt. Onder het mom van ‘gelijkheid’ en ‘iedereen telt mee’ hebben de blije eikels een laag van leeghoofdige managers aan de macht geholpen, die louter gif in de samenleving heeft gespoten en een ontevreden kaste van vakmensen heeft gecreëerd, die spontaan gaat braken bij de naam ‘PvdA’ .
De Nederlandse kiezer lijkt, gelukkig, even helemaal genoeg te hebben van de blije eikel. In ieder geval voor een paar jaar. Ik durf de stelling aan dat op 2 maart in de stemhokjes niet de onderwerpen en de maatregelen centraal staan die Rutte 1 tot nu toe heeft voorgesteld of doorgevoerd en ook niet de moslims, maar dat het eigenlijke – verborgen – centrale issue is, dat het electoraat niet meer gebukt wil gaan onder de eindeloze bureaucratie en de kromme regels die het blije eikeldom de afgelopen decennia in elkaar heeft geschroefd en waar je als gewone burger allesbehalve blij van wordt. Kies daarom op 2 maart voor deze coalitie. Voor een realistische koers, die mensen niet overschat of nodeloos op stang jaagt. En kies voor het definitieve einde aan het als blij en positief vermomde regel- en bestuurskasteel van de maakbaarheiddenkers. Laat dit wanstaltige kasteel dat onderwijs en zorg heeft vermorzeld instorten – dáár worden we pas blij van. Stem CDA, VVD of PVV!
Hans van Willigenburg heeft zijn vrolijke pet vandaag niet op maar blijft desalniettemin niet die gast die ‘Klassenwerk’ presenteerde, die met dat zeemlederen gezicht.
