Mijn schoonvader was een jood. Dat kon je overigens aan hem zien. Zoals een neger – vanuit West-Europees perspectief – een donkere huid heeft en dikke lippen, had mijn schoonvader een bovengemiddelde gok en kleine, donkere ogen. Hoe erg ‘de’ oorlog er bij hem had ingehakt, ontdekten we pas na zijn dood. Dat hij onder drie namen had geleefd ook. Hij had geen leven. Ik weet dat zijn dochter vaak aan hem denkt.
Mijn vader was een kankerpatiënt. Altijd bizar gezond geleefd. De week was niet compleet als hij geen 300 kilometer had gefietst. Tussen ‘bloed in de pot’ en zijn overlijden in 2008, slechts 73, zat – inclusief een IC-periode wegens een kapot gescheurde hechting in zijn buik – tweeënhalf jaar. Er gaat geen dag voorbij waarop ik niet aan hem denk. Want hij was in veel een voorbeeld, vooral van hoe het wel moet en soms ook van hoe juist niet.
Deel ik DUS de verontwaardiging van half Nederland over ADO Den Haag-voetballer Lex Immers die “We gaan op jodenjacht” heeft gezongen? Of ontsteek ik DUS in woede omdat hij ‘kankerajacieden’ riep? Tegen iedereen die bovenop Lex Immers is gedoken, van de aanklager betaald voetbal van de KNVB, de KNVB tot Ronny Naftaniël van het CIDI, zou ik willen zeggen: donder toch op!
ADO, zijn werkgever, heeft Immers de maximaal toegestane boete gegeven – en daarmee moet de kous af zijn. Zolang Ajax-supporters zichzelf ‘joden’ noemen (terwijl het in werkelijkheid allemaal niet-joodse boeren uit de provincie zijn), zolang tussen ADO- en Ajax-supporters animositeit is, zolang er alcohol wordt geschonken in het supportershome van voetbalclubs, zolang clubs voetballers op de loonlijst zetten met de herseninhoud van een amoebe (da’s een eencellig organisme dat bestaat uit protoplasma met één of meerdere kernen, Lex Immers, maar als je met een computer kunt omgaan kan je ook op dit linkje klikken met je muis), zo lang zullen ADO-supporters én -spelers “op jodenjacht” gaan. Of ze het nu denken of zingen, het is even primitief. Het is even infantiel. Het is even achterlijk. Maar zo rollen sommige voetballers en sommige supporters van ADO. De komst van het vmbo heeft de beschaving geen goed gedaan, zullen we maar zeggen.
Dat ADO-trainer (en ex-Ajacied) John van den Brom aangepakt moet worden (van Ronny Naftaniël), snap ik dan ietsje beter. Terwijl Lex Immers en de supporters ‘op jodenjacht’ gingen, stond Van den Brom – die wel de lagere school afmaakte – er bij en keer er naar. Hij greep niet in. Dan ligt de associatie wel heel erg voor de hand, want dat is precies wat tussen 1940 en 1945 heel veel Nederlanders deden. Kaalscheren, met pek besmeuren en op een platte kar door de straten met die gast.
En morgen… gezond weer op!
Auteur: Jan Dijkgraaf*
* Dit is de enige echte Jan Dijkgraaf.
