‘Brussel’ pakte vorige week uit met sombere vooruitzichten voor de Nederlandse economie. Eurocommissaris Ollie Rehn schaalde ons in bij de minst presterende landen. Wel was hij optimistisch over het Kunduz-pakket; de 3 procent blijft hier heilig en daarom is Nederland niet echt stout. In andere landen is men bezuinigingsmoe, zoals Frankrijk en Griekenland. De broekriem kan wel wat losser, vinden de Fransen. Want er moet wel geleefd worden. Eerder stoppen met werken, gefinancierd met een belastingtarief van 75 procent voor de ‘superrijken’. Fransen dromen van vier vakanties per jaar, vierdaagse werkweken en om vier uur thuis. “Du vin, du pain et du Boursin.” Werken is voor de dommen. Duitsers bijvoorbeeld. Die zullen wel weer betalen.
Superfrau Angela
Maar Duitsland is wel goed, maar niet gek. Na het redden van de Grieken, die er nu helemaal een potje van maken, is de moussaka op. De liefde van Merkel zal noch door de maag gaan, noch door de portemonnee. En zelfs Superfrau Angela is na de regionale verkiezingen niet langer onaantastbaar. De reactie van de beurzen op de verkiezingsuitslag in Frankrijk en Griekenland was veelzeggend: de kiezer bepaalt, maar wie betaalt? Griekenland de eurozone uit donderen is opeens niet zo’n onaantrekkelijk scenario meer…
Het moet van Brussel, maar Brussel werkt zelf niet mee. Diezelfde Commissie die stelt dat iedereen de broekriem moet aanhalen, wil zelf een budgetverhoging van 6,8 procent. Dat is die club van Ollie Rehn die onze begroting moet ‘afzegenen’. Europa maakt de ernstigste crisis door ooit, maar wil er graag bijna 7 procent bij. Wie doet daar in vredesnaam de PR, een stand-up comedian of een Franse socialist? Het is alleen geen grap – ik noem het politiek autisme.
Zoete lieve Gerritje
Leuker kunnen we het niet maken, was de slogan van de Belastingdienst. Dat geldt ook voor de Europese financiën. Het geld is op. De Europese solidariteit idem. Kent u dat liedje nog: ‘Wie zal dat betalen, zoete lieve Gerritje’? Een oud Hollands liedje. De nieuwe Franse President heet weliswaar Hollande, maar zijn voornaam is Francois en zeker geen Gerritje…
Democratie is een Grieks woord, maar in crisistijden is democratie vooral onhandig. Crisis is óók al een Grieks woord. Nieuwe verkiezingen en misschien zelfs helemaal Europa uit. Waar het ooit is begonnen… Europa zonder solidariteit riskeert implosiegevaar. De kiezer bepaalt nog maar ten dele, maar wil niet meer meebetalen. Alpha en omega, het begin van het einde? Ik deel de Brusselse somberheid, maar niet louter wegens de economie. Europa staat op springen.
Wytze Russchen is lobbyist in Brussel. Hij spreekt tweewekelijks audiocolumns uit voor Euranet.
