Als ik terugkijk op mijn jeugd, zie ik alleen maar Friese terpen. ’s Zomers ging ik met m’n vrienden fierljeppen en ’s winters schaatsen. Ik moest zo nodig naar Brussel: de rest is blijven fierljeppen en schaatsen. Ik denk met liefde terug aan Friesland. Maar omdat ik een identiteit heb, kan ik ook buiten Friesland gelukkig leven. Kinderen van Eurocraten hebben geen gemakkelijk leven. Stel je eens voor: met je moeder spreek je Portugees, met je vader Zweeds en je ouders spreken onderling Engels of Frans. Op de Europese school spreekt weer iedereen zijn eigen versie van die twee talen. Als je ouders niet bij Europese Instellingen werken ben je op de Europese school alleen welkom voor 5000 euro per jaar. Aangezien mensen bij de Europese Instellingen ernstig onderbetaald worden, hoeven zij geen schoolgeld voor hun kinderen te betalen.
Maar het mag niet baten. Zelfs als beide ouders uit hetzelfde land komen zie je dat hun kinderen er niet meer kunnen aarden. De Europese school is ondanks alles zeer Belgisch: kop dicht en luisteren. Assertief en grappig gedrag wordt er in no time afgeleerd. Achttien jaar in Brussel en dan studeren in Nederland? Dat gaat niet goed. In Nederland worden de Eurokids fysiek en verbaal dagelijks onderuit gehaald.
Voor al dit Euro-leed is er een oplossing: Brussel. Op vrijdagmiddag gaan de Nederlandse Eurokids massaal met trein en auto naar Brussel terug. Eindelijk thuis. De Eurokids die zo nodig verder weg wilden studeren komen in de vakanties bij van hun eenzaamheid in Oxbridge en Parijs. Gelukkig zijn met de Kerst en in de zomer al hun middelbare schoolvriendjes ook weer terug. Samen weer knus onder de Europese stolp.
Babykamer met 12 Europese sterren
Maar na de studie wordt het er niet beter op: l’histoire se répète. Voor de Eurokids is er dan ook maar één oplossing: werken bij de Europese Instellingen. Gelukkig spreken ze minimaal vijf Europese talen vloeiend en kennen ze al heel wat mensen binnen de muren van het Unie-labyrinth. Als het contract eenmaal binnen is wordt de babykamer al snel opgetuigd: roze of blauw met 12 Europese sterren op het plafond.
Ik heb geen kinderen en als ik ze wel had zou ik Brussel verlaten. Ze kunnen beter gaan schaatsen en fierljeppen. Dan blijft werken in Brussel tenminste een keuze. Heerlijk, morgen weer een weekendje uitwaaien in Friesland. Tsjoch!
Wytze Russchen is lobbyist in Brussel. Hij spreekt tweewekelijks audiocolumns uit voor Euranet.
