Dankzij een overigens mooie persoonlijke blog/column van @liefdevollid nam ik een tijdje geleden kennis van het bestaan van een voor mij nieuwe politieke partij: de Atheïstische Seculiere Partij. Laat ik de jongens – het zijn vast vooral jongens – vanaf nu met ASP aanduiden. Mijn hart sloeg een slag over. Niet uit angst. Ik dacht niet: “Nu is het over met ons christenen in Nederland”. Ik dacht: “Yiha, na de Partij van Feest en een aantal andere malle splintergroepjes is er weer een grappig politiek initiatief.”
De naam is al een aardige binnenkomer. Laten we er geen doekjes om winden, dachten de oprichters. Stel je voor dat mensen het woord atheïstisch stand alone nog wat gematigd vinden, dan voegen we daar het woordje seculier aan toe. Of, andersom, is seculier niet duidelijk genoeg om onze intentie over te brengen? Dan zorgt het woord atheïstisch voor de nodige verzwaring. Aan alles merk je: these guys mean business. Op de homepage van hun website maken ze vervolgens een einde aan alle twijfel die er mogelijk nog was. Tegen een gele achtergrond prijken in rood de getallen 1 t/m 4. Daarachter staan de vier – als had Luther ze eigenhandig aan een kerkmuur gespijkerd – stellingen van de ASP.
Leest u even mee:
1) Volledige scheiding van Religie en Staat.
2) Alleen openbaar onderwijs.
3) Er is maar één wet en die geldt voor iedereen, dus geen aparte wetten voor welke religies dan ook.
4) Religie blijft gerespecteerd in de privésfeer.
Religie als primary target
De ASP-ers blijken dan nog niet helemaal zeker van hun zaak. Ze benadrukken online ook maar even dat volledige secularisatie van de Nederlandse maatschappij wat hen betreft boven sociaaleconomische partijprogrammapunten gaat. Religie als primary target, zogezegd. Dus: liever een ingestorte AEX, rijen voor de winkels om voedsel te bemachtigen en gekorte pensioenen. Dus: liever wat minder handen aan de bedden, blauw op straat of groen in de omgeving. Dat allemaal liever dan ‘bezuinigen’ op de belangrijkste doelstelling van de ASP: totale secularisatie.
De ASP spant daarnaast Beatles-voorman John Lennon voor hun karretje door zijn Imagine gedeeltelijk te citeren. En… bij de ASP schrijft men het woord Activiteiten nog steeds met een K: aKtiviteiten. Heerlijk voor mij om als 35-jarige in de rebound het ‘aktie’-tijdperk alsnog mee te mogen maken. Tot nu toe vind ik mijn kennismaking – via hun website – met de ASP vooral hilarisch. Hoe serieus kan een mens, kan een politieke partij, zichzelf nemen?
Intolerante wolven
Als ik vervolgens eens inzoom op de voorgenomen activiteiten – ehm… sorry… aKtiviteiten – zie ik plotseling iets dat me wél verbaast. Of laat ik eerlijk zijn: irriteert. Onder de noemer ‘Kerklicht’ is de ASP voornemens om met laserlicht de tekst ‘Religie is dodelijk’ op de Mozes & Aäron Kerk of een ander kerkgebouw te projecteren. Mijn enige vraag daarbij: “Waarom, in Gods Naam?” Is het hebben van een kerkgebouw dan al té religieus/niet seculier genoeg voor de ASP?! Als dat zo is, dan beschouw ik de Atheïstische Seculieren opeens als behoorlijk intolerante wolven in democratische schaapskleren. Als mensen die onder de noemer van een politieke partij religieuzen wel erg ver in het – excusez le mot – verdomhoekje willen plaatsen.
Wat blijft er dan over van het punt: ‘religie blijft gerespecteerd in de privésfeer’? Mag ik dan nog wél een Bijbel bezitten, maar géén exemplaar meer kopen of downloaden voor mijn e-reader, bijvoorbeeld? Omdat de Christelijke Boekhandels dan niet meer mogen bestaan… En even weg van mijn christelijke geloofsovertuiging: moeten de Budha Bookshop en de spiritualiteitswinkel dan ook hun deuren sluiten? Gaan we misschien zelfs boeken verbranden? Of boeken deleten, om modern te blijven… Dat zingt een beetje door in het op z’n zachtst gezegd opmerkelijke plannetje van de ASP.
Bruin geworden snor
Het bizarre karakter van actie ‘kerklicht’ doet me tot slot belanden op de pagina Bestuur. Want bij dit soort plannen word ik in de regel erg benieuwd naar de bedenkers ervan. Ja hoor, daar staan ze: de kartrekkers en ideologen van de ASP. Een tandarts met een bruin geworden snor die het voorzitterschap op zich neemt, een net volwassen jong mens met lang haar en een stropdas om (best een opmerkelijke combi, als je het mij vraagt) die grote woorden bezigt als: “De PVDA is geïslamiseerd” en “De PVV is gekerstend” (I wish, dan was het een hele andere partij…). Een penningmeester die bang is voor indoctrinatie van kinderen en een secretaris die lijkt te denken dat we nog in de jaren 50 leven. Hij zegt namelijk dat Nederland overwegend christelijk is. Misschien heeft hij profetische gaven…
Inspirerend van de ASP vind ik eigenlijk vooral de drive om ergens voor te gaan en te staan. Om tijd te steken in een ideaal of ideologie en daar ook voor uit te komen. Dat doen bovengenoemde heren en ik neem er mijn hoed, tulband en keppel voor af. Verder blijf ik vooral hopen dat de ASP dezelfde weg gaat als de partij voor feest. Die gingen in de geest van hun oprichter Johan Vleminx immers met glans van de schans. De ASPassé…
Johannes van de Bank is christen en daar ook nog blij mee.
