Het feestgedruis rond Oud en Nieuw is voorbij. Heel wat voornemens liggen al na een paar dagen in de afvalemmer. Hulpverleners hebben opnieuw massaal een hoop shit weer over zich heen gekregen.
Elk jaar blijkt er een behoorlijk aantal bezopen raddraaiers en mensen met een aanzienlijk gezagsprobleem moedwillig de confrontatie aan te gaan met de politie en andere hulpverleners. Zij vallen lekker op in hun fluoriserende pakkies. Sommige ‘aanstekers’ van het – al dan niet illegaal – vuurwerk hebben zich rijkelijk gelaafd aan gerstenat of andere alcoholische dranken en zien het allemaal niet zo helder meer tussen de optrekkende rookwolken van de vuurpijlen en Cobra’s. Hulpverleners treiteren en bestoken is een sport geworden. Prooien te over. Je zou bijna denken dat er mensen binnen onze samenleving zijn die dit soort aanvallen op het gezag en de hulpverleners tot in detail plannen. Ik verbaas mij nergens meer over. Het zijn allemaal tradities geworden.
Wat ook traditie lijkt te worden is dat politici, bestuurders en politiechefs, na afloop van dit feest, in koor hun afschuw uitspreken over zoveel geweld en agressie tegen hulpverleners. Zij vinden het voor het zoveelste jaar onacceptabel. Jawel, onacceptabel. Dat betekent dus dat men het niet accepteert dat hulpverleners agressief en met geweld worden belaagd. Voorheen werden om die reden zwaardere straffen in de wet opgenomen. De invoering van Supersnelrecht werd zelfs een feit.
Politiechef Erik Akerboom noemde het in een reactie voor de camera’s ook al onacceptabel. Hij waagde in elk geval een poging om mensen thuis, in het gezin, de opvoeders op hun verantwoordelijkheid te wijzen. Of dat tot in de huiskamers is doorgedrongen? Ik denk het niet. Veel opvoeders worden opnieuw het balorige kind tijdens het afsteken van vuurwerk. Ik was dat vroeger ook, toen ik met een klein beetje carbid het deksel van een conservenblik liet knallen.
Zou zwaarder straffen helpen? Het is nog niet uitgeprobeerd, immers de rechters zien in de rechtbank hele andere mensen voor zich verschijnen dan de dronken treiteraars, raddraaiers en geweldplegers van die avond en nacht tijdens de Nieuwjaarswisseling. Die verdachten zijn dan nuchter en intussen zo slim dat zij zich van hun beste kant laten zien en op een hartstochtelijke manier verbetering beloven. Totdat zij weer buiten de rechtbank staan, met een taakstrafje of een geldboete op zak. Dan lachen zij in hun vuistje en denken bij zichzelf: ‘Fuck de rechter, fuck de politie, fuck de regels, volgend jaar ga ik er opnieuw stevig tegenaan.’
Als het inderdaad zo onacceptabel is, dan krijgt de politie volgend jaar van de minister de opdracht om geweld toe te passen op die gasten die vuurwerk naar hulpverleners gooien. Dan gaat de lange lat erover, krijgen ze een paar rake klappen en kunnen ze thuis hun pijnlijke ledematen gaan verzorgen. Misschien komen ze dan tot inkeer. Daarna kunnen ze altijd nog door een rechter worden opgeroepen om zich te verantwoorden. Proces-verbaal wordt sowieso altijd opgemaakt.
Wellicht zal de minister van Betreur tot Betreur en Eeuwige Treurnis tot inkeer komen en in een Tweet melden dat raddraaiers terecht een paar rake klappen hebben mogen ontvangen. Onacceptabel is immers onacceptabel. De Minister krijgt dan van mij de eretitel Minister van Handhaving en Orde. Of mijn opvatting wordt geaccepteerd? Ik denk het niet.
