De Correspondent. You’ve probably never heard of it. Desalniettemin: hartstikke vernieuwend initiatief natuurlijk: mensen laten betalen voor… ja, voor wat eigenlijk? De belofte is ‘diepere verhalen’, verhalen ‘die er toe doen’. Daar zit een zweem van ‘wij komen ein-de-lijk met wat echt is’ omheen, daarmee uiteraard indirect implicerend dat ‘les autres‘ (want die zijn de hel natuurlijk) het altijd bij het verkeerde eind hebben gehad. Kortom: authentiek, origineel, nog nooit eerder vertoond, nog nooit eerder gezien en vooral heel vernieuwend en hadden we al gezegd dat het nog nooit eerder is gedaan?
Zo las ik ook op de website van de Correspondent dat iemand ‘echte verhalen’ van ‘echte mensen’ zou gaan optekenen. Onwillekeurig schoten direct beelden door mijn hoofd: een wereldvreemde, hypercomfortabel en veilig opgegroeide 20-jarige moeilijkbebrilde hipster ‘op zoek’ naar ‘het Echte achter de Mens’. Op safari in antropologisch te duiden Nederland. Bevooroordeeld als ik ben door de rijke Nederlandse journalistieke traditie zie ik direct een Hillvinger-hipster met een iPad afreizen naar mijn TataSteel tokkietown (Beverwijk, FTW!), om in plaats van een ketelpak aan te trekken en een maand lang embedded nachtdiensten te draaien, toch maar de makkelijke weg te kiezem en Sjaakie de Shagrokende Staalwerker denigrerende vragen gaat stellen (“Maarrrrrj errrj werken wel veel Polen hierrrrj hè muneeerrrrrrj”), om dat vervolgens om te katten tot een verhaaltje, doorspekt van havo-verschillige maatschappijkritiek onder een evenzo originele maatschappijkritische titel (“Ze motte ze terugsturah: Het Verhaal achter de PVV-stemmer”).
Dit klinkt als het gemiddelde Groene Amsterdammer (*zwaai* naar halve redactie die is overgestapt naar dat nieuwe initiatief) of Vrij Nederland-verhaal. Hopelijk voor de Correspondent zal dit de toverdrankformule niet zijn, want sinds ik überhaupt kan lezen, lees ik niets anders. Mocht het ‘nieuwe’ in het ‘online’ zitten, stop er dan ook maar mee, want na 20 jaar commercieel internet is dat niet daverend revolutionair te noemen.
Behalve dat de Correspondenten graag ‘les autres‘ verlichten, zullen uiteraard de lezers bij diezelfde suggestie aansluiting vinden. Ook hier gaat de fantasie direct met mij op de loop. Beelden van hoofdstedelijke hipsters die al instagrammend en runkeepend hun quarterlife crisis overbruggen op een hip semi-stedelijk De Balie-terrasje. NRC Next onder de oksel en uiteraard op de picknicktafel een iPad met dat supervernieuwde internet-initiatief, de Correspondent.
“Oooooh Myrthe, ja sorry, was even wat later want er zaten weer van die pauperzwervers voor de Apple Store, echt zoooo hatelijk. Bezuinigingen. Bezuinigingen. What-bloody-ever. Het zal allemaal wel hoor, alsof dat het belangrijkste is in het leven. Wat heb ik nou met die overheid van doen? Ja belasting betalen we allemaal hoor daar kan je toch niets aan veranderen. Zolang ik maar lekker mezelf kan zijn. Ja toch? Sinatra zei al: did it my way, heb ik trouwens tijdens mijn vorige reis naar India op de onderarm getatoeëerd. Kijk maar. Want dat is toch het belangrijkste – lekker je ding doen zodat ik lekker dicht bij mezelf blijf. Interesseert teveel kennis over mij bij de overheid nou, alsof ik interessant ben, alsof ik een individu ben ha ha ha! Wat zeg je? Rusland en Syrië? Ja erg hè, wat daar gebeurt! Heb je al mijn powerfemenkanaal op YouTube gezien voor Pussy Riot? En voor Syrië hebben we laatst solidariteitscupcakes gebakken in de vluchtelingenkerk, zóóó chill!”
“Alleen zat er wel kaas in de cheesecake dus nu heb ik wel een vegan balansdagje, voel me vet schuldig! Op mijn blog staat trouwens ook een petitie: we gaan vragen aan de organisatie van Lowlands om een vegan standje te plaatsen. Doe je ook mee? Je zit er toch vier dagen en alleen patat eten is ook zo naar, moet wel een béétje gezond blijven. Oh, over zelfkastijding gesproken: de petitie tegen de PVV staat er naast. Echt, focus op de dingen die er toe doen – niet teveel in het negatieve blijven hoor!”
Zo’n beeld dus. Want behalve ‘nieuw’ en ‘baanbrekend’, voldoet het precies aan een niche in de markt: het mag verschillig, maar wel leuk verschillig! Daarmee lijkt de Correspondent tot nu toe niet veel meer dan zelfbedruiping. Een ejaculatieproces voor insiders waar je voor 60 euro per maand deel van kan uitmaken. Het voorspel is al begonnen door woorden als “duiding” en “voorbij de waan” waarna het vervolgens spannend begint te worden bij de “Russische mensenrechten” al waarna het cumulatief uitmond in een collectief “Robgasme” waarbij zowel de lezers als de correspondenten “menswaardig bestaan!”-roepen.
Moraliteit anno 2013 lijkt te bestaan bij gratie van de ‘burden’ die het met zich meebrengt: het moet vooral niet teveel gedoe geven (“Nee ik heb geen losgeld muhneerrrj, djeeeez”). Daarnaast lijkt verschilligheid vooral te prevaleren op het niveau waar je er geen verantwoording voor kan en dus ook niet hoeft te nemen. De hyperfocus op individuele zelfvervulling is intellectuele armoede en misschien daarom wordt dat ‘supervernieuwende’ initiatief ook zo bewierookt.
Want het is toch ook lékker? Klikkon! Mocca-latte-frappuchino’tje ernaast. Lezen. Met getuitte lippen ‘nee’ schuddend en vrijblijvend afkeurend lezen over de kinderarbeid door Westerse bedrijven in Oeriegoerie-land en hoppa, we klikken weer verder richting de Nike-store. Want daar hebben ze van die leuke social media-compatible hartslagmeters voor tijdens het hardlopen in de aanbieding.
Begrijp me niet verkeerd, prima als dat is wat mensen willen. Prima als die niche in de markt succesvol wordt gevonden en opgevuld. Maar laten we het zien voor wat het is: het is een ‘gevoel’ van verschilligheid, en anno 2013 kan je dat gewoon kopen. Niet veel anders dan het ‘gevoel’ wat we denken te kopen na het zien van een autoreclame. Wanneer het vervelend gaat worden, is wanneer je bloedcommerciële verschilligheidsporno (ver)koopt en doet alsof dit zoveel anders is dan jezelf beter te voelen door een biologisch appelsapje (à 7 euro per 300ml) bij de Marqt te kopen.
De Correspondent is geen immateriële intellectuele vernieuwing. Het is een product dat alle consumentistische struisvogels hun eigen gepersonaliseerde apathie-aflaat geeft voor slechts 60 euro. Ego te absolvum.
Of ben ik nou heel cynisch?
