De Bond tegen het Vloeken, die bestaat dus echt. Ik dacht altijd dat het een soort overblijfsel van Koot en Bie was. Maar gisteren ontmoette ik de directeur van de Bond, Wilfried Verboom, op de afterparty van de extraspeciale Koefnoef uitzending van Debat op 2. Wilfried is prima gecast voor zijn rol. Ook als de camera’s uit zijn blijft hij in zijn missionaris stand. Altijd bezig met zieltjes winnen. Ze verpakken hun boodschap tegenwoordig wat positiever “met het duimpje omhoog in plaats van het opgeheven vingertje. Wij willen taal mooier maken”. Hoe hip en Facebook en mediageniek. Maar op de site van de Bond komt de ware aard boven:
“Vloeken is het misbruiken van de naam van God of van Jezus. Als er sprake is van opzettelijk en doelbewust misbruik van Gods naam, spreken we van godslastering of blasfemie. De namen van God en Jezus worden niet altijd in positieve zin gebruikt.”
De arrogantie van Wilfried en consorten is stuitend. Ik vertelde hem over mijn orthodox atheïstische opvoeding. De woorden God en Jezus hebben geen betekenis voor mij. Wat geeft hem het recht om een oordeel te hebben over de manier waarop ik ze gebruik in mijn dagelijks leven? God is een verzinsel dat toevallig redelijk succesvol in de markt is gezet. Dat geeft zijn fans nog niet het recht om mijn fatsoensgrenzen te bepalen. Goddank hebben we een regering die dat ook eindelijk snapt.
Niets is zo persoonlijk als kwetsen. Ik vertelde Wilfried over mijn chronische ziekte. Daar ga ik niet dood aan, maar ik heb er flink last van en er is niets aan te doen. Chronische ziektes zijn van het soort waar je niet beter van wordt. Dit weekend nam ik eens de tijd om op twitter uit te leggen wat dat ziek zijn dan inhoudt in de dagelijkse praktijk. Ik nam mijn volgers mee in de verschijnselen waar ik dagelijks mee kamp. Dat leverde veel liefs en begrip en bloemen op. Maar ook de voor mij meest kwetsende kreet.
Erger dan Godverdomme.
Erger dan Negerslet.
Erger dan Lelijke Dikke Zeug.
(ja, dat soort dingen worden op twitter ook soms tegen me geroepen)
Mensen hadden het gore lef om “beterschap” tegen me te zeggen. Beterschap! Tegen een chronisch zieke. Hoe godverdomme striemend kwetsend is dat!
“Beterschap” is voor mij de grootste vloek. Wilfried keek me geschokt aan. En mompelde nog iets over “goed bedoelen”. Ik stelde hem voor om een zusje op te richten van de Bond tegen het Vloeken. De Bond tegen Beterschap zeggen tegen Chronisch Zieke Mensen. Wilfried gaat daar over nadenken. En tegen iedereen die mij beterschap wenst: Sterf. Met je goede bedoelingen en je fatsoen.
Marianne Zwagerman heeft sinds 2006 de ziekte van Ménière. En nee, gemberthee drinken en mediteren helpt niet.
