“Vluchtelingen ja, rapefugees nee”, zegt de woedende meneer met de baby op zijn arm, die sinds Geert Wilders’ bezoek aan Spijkenisse het gesprek van de dag is. Zijn kennelijke welwillendheid vluchtelingen (maar geen ‘testosteronbommen’) op te nemen, wordt overschaduwd door zijn eerdere uitlatingen aan het adres van de ‘feministen’ die tegen Wilders kwamen protesteren. Hij brulde ze toe dat ze zeker verkracht willen worden, een piemel willen hebben, en meer van dat soort weinig fijnbesnaarde kreten.
Misplaatst, dom en onbeschaafd? Behoorlijk. En zielig voor zijn kind, ook. Als je voor je eigen panikerende kind al geen zelfbeheersing kan opbrengen, man, ga naar huis! Al een paar keer heb ik de filmpjes van ‘Spijkenisse’ bekeken en hoezeer ik de verontwaardiging over zijn gedrag ook deel, uiteindelijk overheerst een ander malheur, knaagt er een andere onvrede, er sluipt een verontwaardiging mijn gemoed binnen die ik niet allemaal op die woedende tokkie kan projecteren. Hoe verleidelijk en makkelijk dat ook is.
Ten eerste, laten we er voor waken dat we niet afgestompt raken voor het beeld van Geert Wilders, een democratisch verkozen volksvertegenwoordiger, te midden van een cordon beveiligers. Geen enkele verontwaardiging of ophef dáárover, we zijn het al gewend. Noem mij één andere organisatie, religie of stroming in Nederland die men niet aanhoudend en fel kan bekritiseren zonder elf jaar lang permanent bewaakt te moeten worden. Het zou ons allemaal, of we het nou met Wilders en de PVV eens zijn of niet, moeten vervullen met diepe weerzin jegens de islam en een grote terughoudendheid ten aanzien van het binnenlaten van grote groepen moslims.
Wat ons brengt op de meute krijsende kenaus die in het bezoek van Wilders een mooie gelegenheid zag om hem aan het verstand te peuteren dat hij ‘racist, en geen feminist’ is. Nou hebben ook zure wijven gewoon vrijheid van meningsuiting in dit land, maar hoe precies verhoudt zich het uitdelen van verfspray tegen verkrachters tot de beschuldiging van racisme? Heeft de heer Wilders beweerd dat alle negers/lichtgetinten vrouwen verkrachten? Luidt zijn standpunt dat blanke mannen nooit vrouwen verkrachten? Heeft hij zichzelf ooit ‘feminist’ genoemd? Driewerf nee, maar dat is voor de vrouwen geen beletsel om zich publiekelijk te misdragen tegen een mijnheer waar zij niets van te duchten hebben.
Iets wat niet gezegd kan worden van de mensen die zij graag welkom heten (“Vluchtelingen welkom, racisme niet” op hun protestborden) in ons land; de weinig subtiel voor het voetlicht gebrachte conclusie van de schreeuwmeneer dat zij kennelijk ‘verkracht willen worden’ is in die zin niet zo vergezocht. Natuurlijk willen (en laat staan verdienen) zij dat niet, maar ze doen in tegenstelling tot Wilders ook niets om het te voorkomen. Als de schreeuwmeneer, die nu het middelpunt is van de fatsoensverontwaardiging, grof en onbeschoft was, dan mogen we deze feministen toch zeker wel laf en ondermijnend noemen.
Dat zij zich beschaafder gedroegen dan de Wilders-aanhanger met zijn dochtertje op de arm doet niets af aan het feit dat wij veel meer te vrezen hebben van dergelijke vrouwen dan van woedende omstanders. Maar voor de correctmensen is het duidelijk, en bovendien wel zo makkelijk. Men schandpaalt niet degenen die onze normen en waarden ontmantelen en weigeren te verdedigen, men richt liever een brandstapel op voor een lomperik die zich niet aan de fatsoensregels houdt. Liever ruggengraatloos dan respectloos, immers. In dat licht bezien is een zekere gewenning aan het beeld van zwaar beveiligde islamcritici misschien een zegen. Als we ons daar daadwerkelijk iedere keer over zouden opwinden, dan gingen we enerverende tijden tegemoet. De noodzaak voor zulke maatregelen als die waaronder Wilders, maar ook cartoonist Kurt Westergaard en de resten van de redactie van Charlie Hebdo leven, wordt met dank aan beschaafde feministen *kuch* alles behalve minder, minder, minder.
