Wie kende hem niet, Nico Leeuwe. Altijd in de weer voor de dames van plezier. Hij bracht ze vaak wat boodschappen. Een colaatje, een zak chips, condooms. Hij leende de prostituees wel eens wat geld. Het was een geliefde man in de rosse buurt. Tot de bewuste 16e september 2011. Toen vond een eigenaar van een eethuis hem.
In een gangetje van krap een meter breed, dat opbergplaatsen met elkaar verbindt, ligt Nico. Nico woonde schuin boven het eethuisje. Hij werd de ‘boodschappenman’ van de hoeren genoemd maar hij was meer voor de prostituees. Hij had een luisterend oor voor hen, gaf ze adviezen. Nu ligt hij daar dood. Duct tape om zijn hoofd geplakt en zijn voeten vastgebonden met nota bene een handdoek uit het eethuis.
Dagenlang wordt de eigenaar van het eethuis verhoord maar gevonden DNA-sporen wijzen naar andere personen. Rechercheurs vrezen dat het hier gaat om een uit de hand gelopen overval en dat de daders naar het buitenland zijn vertrokken. Nico, die bekend staat als fokker van een bijzonder soort katten zou behoorlijk in de slappe was zitten. Onderzoek wijst uit dat de man een kluis huurde bij een bank. Wist iemand van zijn rijkdom? Praatte een bevriende prostituee haar mond voorbij?
Het onderzoek bloedt maanden later dood tot een DNA-profiel van een in Spanje verblijvende man naar boven komt. Deze man is eerder opgepakt voor een drugszaak. Het is de dan 31-jarige Colombiaan B.C. Politie onderzoekt in stilte verder en verhoort een verdachte prostituee. Een vrouw uit het Spaanse Pamplona. Zij heeft als laatste telefonisch contact gehad met Nico, blijkt uit onderzoek. Ook haar ex, de dan 30-jarige Colombiaan J.C komt in die lijst met telefoonnummers voor. Zij heeft vlak voor de dood van Nico veelvuldig met hem gebeld. Er worden dus nu twee mannen gezocht. De vrouw biecht uiteindelijk de roof op. De heren hadden het haar verteld. Na de dood van Nico. Zij wist niets van een geplande roof, verklaart ze.
De Spaanse politie traceert verdachte 2 in Valencia, maar houdt zich rustig tot zeker is dat hij de man is die ze zoeken. Hij wordt snel gearresteerd. Deze man blijkt geld te hebben opgehaald in Rotterdam. De andere Colombiaan, verdachte 1, blijkt in Mexico te zitten. Zodra hij voet aan de grond zet op het vliegveld van Madrid, wordt ook hij opgepakt. Beide mannen beroepen zich na dagen van verhoor op hun zwijgrecht.
Vorige week maandag was het zover. De zaak Leeuwe diende in de rechtbank. In plaats van de door het OM geëiste 10 jaar werd een straf van vijftien jaar uitgesproken. Een uitzondering. De rechtbank is van oordeel dat bewezen kan worden dat het hier gaat om een ‘gekwalificeerde doodslag’. In dit geval: roofmoord. Net geen moord maar zwaarder dan doodslag. De maximale straf die daarbij kan worden opgelegd is gelijk aan die van moord, dertig jaar.
Het Openbaar Ministerie heeft via de persofficier te kennen gegeven niet in hoger beroep te gaan. Een van de verdachten gaat dat waarschijnlijk wél doen. De verdachten hebben tot 9 september de tijd om aan te tekenen. Tien jaar zitten of vijftien jaar. Een wereld van verschil, toch? Dat vindt de familie van Nico ook.
Karin Smalbil is rechtbankverslaggever in de rechtbank van Groningen en tevens columnist voor De Telegraaf Media Groep, Groningen Dichtbij. Op haar site: www.karinsmalbil.com kunt u haar artikelarchief lezen.
