Zoals het wielrennen ziek is, is het voetbal dat nog erger. Het voetbal ontkent de doping: het bestaat simpelweg niet. We vinden het niet belangrijk genoeg, en bovendien, bij voetbal komt toch vooral techniek kijken? Daar helpen pilletjes niet bij.
Onzin. Voetbal is rennen. Voetbal is spieren. Voetbal is uithoudingsvermogen. Natuurlijk kan je van een je volgevreten buurman geen goede voetballer maken met een spuit, maar je kan hem met diezelfde middelen ook geen Ventoux op laten fietsen. Talent speelt altijd een rol, maar er is meer dan talent nodig.
Kijk naar de Champions League-finale van 1996, die Ajax verloor van Juventus. Zoals nu blijkt had de Oude Dame een flinke hemoglobinepiek in de periode van de finale. Hemoglobine, dat betekent maar één ding volgens de experts: epo. Het verrast de spelers van Ajax nauwelijks, zoals Finidi aangeeft: het waren beesten die uit hun kooi waren gelaten, ze bleven maar gaan.
Je kan de Tour niet winnen zonder doping volgens een Texaan, maar als je zag hoe de Brazilianen de Spanjaarden vannacht afjaagden in de finale van de Confederations Cup, durf ik de stelling aan: je kan ook een voetbalbeker niet winnen zonder doping.
Ko van ‘t Hek is rechtsback, filosoof, scorebordjournalist, maar vooral ‘liefhebber van het spelletje’.
