Het klinkt simpel: als hackers inbreken in computers, dan moeten we de politie ook de mogelijkheid tot hacken bieden. Het lijkt een nuttig middel om hackers te stoppen. Alleen worden wij er onveiliger van. Het is de duivel uitdrijven met Beëlzebub. In het wetsvoorstel, dat nu bij de Tweede Kamer ligt, krijgt de politie de bevoegdheid om ook te mogen hacken in computers, mobieltjes en andere apparaten die met internet verbonden zijn. Eufemistisch noemt Minister Van der Steur het “heimelijk en op afstand (‘on line’) onderzoek doen in computers.”
Hacken is niet de digitale variant van inbreken in een huis. Om binnen te komen in een computersysteem (of mobiel) zijn zwakheden nodig. Zodra die lekken zijn verholpen werkt de aanval niet meer. Je kunt digitaal niet een deur intrappen of een ruit open maken en die achteraf vervangen.
Wil de politie binnenkomen dan zijn zogenaamde 0day-lekken nodig ofwel lekken die nog niet publiekelijk bekend zijn. Bedrijven als Hacking Team leveren dit soort digitaal inbrekerstuig aan overheden.
De lekken worden aangeboden in een schimmige wereld. Bij het kopen van 0day-lekken van hackers beloven ze naast tienduizenden euro’s te betalen de zwakheden niet bij de leverancier te melden, zodat de aanval blijft werken. Zoals beschreven in deze e-mail met afspraken met een Russische hacker:
“You promise to not report this 0day to vendor or disclosure it before the patch. obviously it is not our interest!”
Om te kunnen inbreken op enkele computers van verdachten blijven honderden miljoenen computers lek. Want zodra de zwakheid is gemeld bij de softwarebouwer kan die het probleem dichten. Als dat is gedaan dan is deze route om binnen te komen afgelopen.
Het kopen van dit soort 0day-lekken is een duistere business, waarin veel geld omgaat. Sommige experts zijn zeer actief in het vinden van deze lekken voor de handel. Niets staat ze in de weg om naast het verkopen van de lekken aan Hacking Team ze ook aan criminelen te verkopen.
Ondertussen blijkt onze politie serieus geïnteresseerd te zijn om met Hacking Team zaken te doen. Een pijnlijke bijkomstigheid daarbij is dat deze beoogd leverancier hun tools ook leveren aan twijfelachtige regeringen van landen als Azerbeidzjan, Kazachstan, Uzbekistan, Rusland, Bahrein, Saudi Arabië, de Verenigd Arabische Emiraten, Nigeria en Ethiopië.
In deze landen nemen de overheden het niet altijd even nauw met de mensenrechten. Het digitaal inbrekerstuig wordt regelmatig gebruikt om in te breken op computers van journalisten. Dat brengt zowel hen als hun bronnen in gevaar. Ook bijvoorbeeld tegenstanders van dergelijke regimes worden door dit soort hackertools aangevallen.
Krijgt de minister zijn zin krijgt dan wordt het aanschaffen van digitaal inbrekerstuig legitiem We houden daarmee een industrie in stand met als gevolg het minder snel dichten van lekken met bijkomende onveiligheid.
De lekken zijn ondertussen voor iedereen beschikbaar: twijfelachtige regimes, de politie met goed bedoelde intenties, criminelen en organisaties die bedrijfsspionage willen plegen. Alleen daarom is de voorgestelde hackbevoegdheid een klassiek voorbeeld van de Duivel uitdrijven met Beëlzebub.
