Een paar weken geleden ging mijn stofzuiger kapot. Ik had dat ding in 1999 van mijn oma geërfd. Die had hem al ruim twintig jaar in bezit toen ze overleed. 33 jaar trouwe dienst is een hele mooie score voor een stofzuiger. En als ik niet zo dom was geweest de verkeerde stofzuigerzakken te gebruiken, omdat de supermarkt de goeie uit het assortiment had gehaald en ik geen zin had om dagenlang speciaalzaken af te gaan struinen om ze elders te vinden, had mijn lieve zuigmachine waarschijnlijk nog steeds gewerkt. Schuurstof is a bitch voor motoren, en schuurstof in combinatie met niet goed passende stofzuigerzakken, die in de machine loslaten, is funest. De rook kwam eruit: motor verziekt.
Moest ik dus alsnog de elektronicawarenhuizen langs. Een stofzuiger koop je vandaag de dag al voor rond de 60 euro. Maar dan heb je een apparaat waarvan je, hoogstwaarschijnlijk niet onterecht, betwijfelt of het langer dan drie jaar mee zal gaan. Een (veel) duurdere zat er echter niet in met een jaar werkloosheid achter de rug. De werkloosheid was tevens de reden dat ik zo onredelijk veel in mijn huis aan het klussen was, dus er moest wel snel een nieuwe komen, anders lag ook die activiteit opeens stil en dat konden we niet gebruiken. De hele dag thuis zitten is al geen pretje, maar de hele dag tegen onafgemaakt kluswerk aan moeten kijken is te veel van het goede. Maar ik verdomde het dus om zo’n goedkoop Koreaantje mee naar huis te nemen. Ik wilde een Duits kwaliteitsproduct dat ‘Herz wie Kruppstahl ist und anders gar nichts!’
Repareren dan maar
In zo’n geval rest je niets anders dan via Google andere opties te gaan bekijken om een half uur later duizelig door het overweldigende aanbod af te haken. Maar als Google het niet weet, kun je gelukkig nog terugvallen op de kennis van de oudere generatie. Moeders gebeld, dus. Die kwam met een voor de hand liggende oplossing waar ik desondanks, als verwend lid van generatie nix, nog niet eens aan gedacht had: laat hem repareren. Ze wist er zelfs een adresje bij te geven. Dus ik naar de reparateur, doneer 10 euro onderzoekskosten en wacht een weekend vol spanning op de professionele mening. Uitslag: motor is onherstelbaar kapot. Dat vermoedde ik al na de rookpluim. Kosten nieuwe motor: 100 euro. Kosten nieuwe stofzuiger van gelijkwaardige kwaliteit: 200 euro. “Repareer hem maar”, zei ik, tot verassing van de reparateur. De meeste mensen kiezen op zo’n moment blijkbaar toch maar voor de Koreaan.
Een dag later mijn gouwe ouwe wonder apparaat opgehaald en hij werkte weer als een zonnetje. Totdat ik hem uitschakelde. Ik was gewend om met mijn voet de schakelaar een hengst te geven en dan te horen dat de overdruk zich langzaam ophief. Alsof het apparaat een lange zucht slaakte; blij dat de klus er weer op zat. Dat karakteristieke geluid zat er echter niet meer in. Toch maar effe de reparateur gebeld om te vragen hoe dat zat. De goede man wist me te vertellen dat de originele motoren voor deze stofzuigers niet meer gemaakt werden. Reden daarvoor: ze gingen gewoon te lang mee.
De samenleving én de producenten hebben hun mond vol over duurzaamheid, maar producten die bewezen hebben een leven lang mee te gaan worden domweg van de markt gehaald.
Leen Steen blogt zelf hier.
