Backstop. Hét Britse woord van het jaar. Nu Theresa May na een mislukte couppoging even ademruimte heeft gekregen probeert ze in Brussel een draai aan dat venijnig staartje van de vertrekregeling te geven om het behapbaar te maken voor de Brexiteers en de Noord-Ierse protestanten van de DUP.
Zachtjes gezegd, dat lukte niet. De EU heeft al schoon genoeg van de Britten die vooral hun standpunten uitzetten via toespraken en beloften (een verkiezingsmanifest heeft een constitutionele functie), in plaats van juridisch bindende documenten en nu weten ze niet eens meer met wie ze moeten onderhandelen omdat het Lagerhuis hun eigen premier vrolijk uitlacht.
Verwacht geen flexibelere houding vanuit de EU nu er geen garantie kan worden gegeven wat er nodig is om het verdrag te ratificeren. Wél hebben de leiders van de Europese Unie ongewild weer een harde Brexit een stukje dichterbij gebracht, door achter haar rug om een afgesproken tekst in de eindverklaring te veranderen.
Verder gaat het eigenlijk, gezien de langdurende onzekerheid, ontzettend goed met de economie. De lonen stijgen het snelst in tien jaar, een record aantal mensen heeft een baan en in het derde kwartaal groeide het VK sneller dan de Eurozone.
Voorlopig zul je hier dan ook geen gele hesjes zien, behalve dan, natuurlijk, in het Parlement waar een Labour backbencher een debat poogde te stoppen door de ceremoniële goedendag uit het Lagerhuis probeerde mee te nemen.
