Als ik later groot ben, word ik Martin Bosma, zo’n zeldzaam fijne schrijver. Het stoeien met woorden is voor Martin een bubbelbad met 72 maagden. Schrijven en seks, het heeft veel met elkaar te maken. In die zin is het proza van Martin de Kamasutra van de politieke schrijverij.
Schrijven kan ook aanvoelen als een orgasme. Maar het ene orgasme is het andere niet. Soms komt het uit je tenen en is het resultaat op het plafond zichtbaar. Martin heeft inmiddels een prachtig ornament op het plafond gespoten, dat ooit in zijn geheel naar het museum van politieke geschiedenis zal worden verscheept.
Geen enkel ander programma leest zo lekker als ‘de onafhankelijkheidsverklaring’ van Martin:
“Allochtonenhangplek”.
“Hun Brussel”.
“Milieugekkies”.
“Ondemocratische toko”.
Martin heeft het voordeel dat hij in Geert een schuimende spreker heeft. Auteur en acteur, in één verpakking. Zoals Pierre Bokma bij Shakespeare hoort, zo hoort Geert bij Martin.
Dat de PVV langzaam leegloopt, zal Martin een rotzorg zijn. Als hij samen met Geert en Fleur kan blijven dichten, is hij gelukkig. Als de heilige drie-eenheid bij elkaar is, vloeien de woorden rijkelijk.
Een paar weken terug heb ik me Martin Bosma gewaand. Ik mocht op een Fortuynistische bijeenkomst Fleur Agema toespreken. De zaal zat vol klagende mensen uit de polder. De PvdA was in hun ogen een pedofielenclub en Melkert een moordenaar. Dat er ineens een liefdevol lid van de PvdA voor hun neus stond, die hún Fleurtje wilde beminnen, was dus even schrikken.
Fleur was van ijs. Ik wilde haar laten smelten met de warmste woorden die in me zaten. Even dacht ik een druppel over haar wang te zien glijden, maar dat was schijn. Fleur ontdooide niet. Sterker nog: ze werd een diepvrieskip. Toen ik weer op mijn plek zat, gaf ze haar dodelijke oordeel: ik vind die linkse columnisten nooit leuk.
Voor iemand die ooit Martin Bosma wil worden, voelde dat als een koude douche. Ze vroeg nog waar ik zoal voor schreef.
‘DeJaap.nl’, zei ik trots.
‘Ach. Die linkse websites…’ Ze draaide haar hoofd weg en keek me niet meer aan.
Marcel Duyvestijn is liefdevol lid van het leven.
